مشاعره مشاعره با حرف " ص "

[پایان]

صد جلوه کنی هر دم و دیدن نگذارند
گل گل شکفد زان رخ و چیدن نگذارند

در باغ جمالت گل و ریحان فراوان
یک مردم چشمی به چریدن نگذارند

 

[سبحان خان]

صد کاروان به یک سوی آمد ندای جانان
گفتش خدای دل بود این راه را به پایان

افتاده ام ز رنجی باشد دوای او مرگ
مرهم بده به ما را ساقی شود ز مستان

 

[پایان]

صحرا وباغ و خانه ندانم کجا خوش است

هرجا خیال روی تو باشد مرا خوش است

 

[Tara Motlagh]

صَلاح از ما چه می‌جویی که مستان را صَلا گفتیم
به دورِ نرگسِ مستت سلامت را دعا گفتیم

درِ میخانه‌ام بُگشا که هیچ از خانقه نَگشود
گَرَت باور بُوَد ور نه سخن این بود و ما گفتیم

 

[پایان]

صید عشقیم و هست در خاک
این چرخ که کشته بهر مادام

مارا روزی که می‌سرشتند
طشت مستی فتاد از بام

 

[amir mohamad]

صنما تو همچو شیری من اسیر تو چو آهو
به جهان کی دید صیدی که بترسد از رهایی

صنما هوای ما کن طلب رضای ما کن
که ز بحر و کان شنیدم که تو معدن عطایی

 

[پایان]

صحبت ما و تو شد موقوف تا روزی که من
با دل پرخون دچارت در صف محشر شوم

سر طفیل توست اما با تو هستم سر گران
تا به شمشیر اجل فارغ ز بار سر شوم

 

[Tara Motlagh]

صافى آب مرا يادتو انداخت رفيق،
تو دلت سبز،
لبت سرخ،
چراغت روشن،
چرخ روزيت هميشه چرخان،
نفست داغ،
تنت گرم،
دعايت با من

 

[پایان]

صافی شوم از که در درد صفا نیست

بر عرش زنم جوش که در خمکده جا نیست

 

[ill_mah]

صورت زیبای ظاهر هیچ نیست
ای برادر سیرت زیبا بیار