مشاعره مشاعره با حرف" ع"

[ill_mah]

عشق کفاره ی یک لحظه نگاه است فقط !
مثل افتادن از چاله به چاه است فقط !

بار فریاد و فغانش به دلت می افتد
اوج ظاهر شدنش در دو سه آه است فقط !

اولش چشم به در دوختن و زل زدن است
آخرش خیره شدن های به ماه است فقط !

مثل آن اسب سفیدی است که بعد از رفتن
آنچه جا مانده از آن رد سیاه است فقط !

عشق با پیچ و خمش خوب به من فهمانده
"دوستت دارم" آذوقه ی راه است فقط !

عشق فهمانده که یک کوه اگر عاشق شد
متلاشی شدنش با پر و کاه است فقط

 

[پایان]

عمر گل، کوتاه است
عمر ما نیز، چنین
پس بیایید از این فرصت کم
بیشترین فایده ها را ببریم

 

[ill_mah]

عشق سوزان است بسم الله الرحمن الرحیم
هرکه خواهان است بسم الله الرحمن الرحیم

دل اگر تاریک اگر خاموش بسم الله نور
گر چراغان است بسم الله الرحمن الرحیم

نامه ای را هُدهُد آورده ست آغازش تویی
از سلیمان است بسم الله الرحمن الرحیم

سوره ی والیل من برخیز و والفجری بخوان
دل شبستان است بسم الله الرحمن الرحیم

قل هو الله احد قل عشق الله الصمد
راز پنهان است بسم الله الرحمن الرحیم

گیسویت را بازکن انا فتحنایی بگو
دل پریشان است بسم الله الرحمن الرحیم

ای لبانت محیی الاموات لبخندی بزن
مردن آسان است بسم الله الرحمن الرحیم

میزبان عشق است و وای از عشق! غوغا می کند
هر که مهمان است بسم الله الرحمن الرحیم...

 

[پایان]

عشق بی‌ علت ترنج دوستی بار آورد
گر به علت عشق ورزی رنج و تیمار آورد

 

[Tara Motlagh]

عاشقی جانم ڪَرفت و جان و جانانم تویی
زین سبب شڪی ندارم دین وایمانم تویی....

 

[پایان]

عاشق من باش و با من زندگی آغاز کن
شاه من باش و بمان در بیکران پرواز کن

 

[Tara Motlagh]

عاشق که می شوی
تمام جهان
نشانی از معشوقه ات دارند
یک موسیقی زیبا،
یک فنجان قهوه‌ی تلخ،
یک خیابان خلوت و ساکت
جهان عاشقی زیباست،
آنقدر زیباست
که آواره شدنش هم زیباست
مردن در عاشقی هم زیباست

 

[Miss.Ghazal]

عقل و منطق را با عاشقی بردم ز یاد
تو رفتی و مجنون‌ِ هفت عالم شدم

 

[پایان]

عالم این خاک و هوا گوهر کفر است و فنا
در دل کفر آمده‌ام تا که به ایمان برسم

 

[ill_mah]

عاشق شدم و محرم این کار ندارم
فریاد که غم دارم و غمخوار ندارم

آن عیش که یاری دهدم صبر ندیدم
وان بخت که پرسش کندم یار ندارم

بسیار شدم عاشق و دیوانه از این پیش
آن صبر که هر بار بد این بار ندارم

یک سی*ن*ه پر از قصه هجر است، ولیکن
از تنگدلی طاقت گفتار ندارم

چون راز برون نفتدم از پرده که هر چند
گویند مرا گریه نگهدار، ندارم

این کوری چشمم غم نادیدن یارست
ورنه غم این چشم گهر بار ندارم

گویند که بیدار مدار این شب غم را
اندازه من نیست که بیدار ندارم

دارم غم دیدار تو بسیار نه اندک
لیکن غم خود اندک و بسیار ندارم

جانا، چو دل خسته به سودای تو دارم
او داند و سودای تو، من کار ندارم

خونریز شگرف است لبت، سهل نگیرم
مهمان عزیز است غمت، خوار ندارم

دارم هوس زیستنی نیز، ولیکن
پروانه آن لعل شکربار ندارم

مرگم ز تو دور افگند، اندیشه ام اینست
اندیشه از این جان گرفتار ندارم

خون شد دل خسرو ز نگه داشتن راز
چون هیچ کسی محرم اسرار ندارم