مشاعره مشاعره با حرف" ع"

[پایان]

علاج درد مشتاقان طبیب عام نشناسد
مگر لیلی کند درمان غم مجنون شیدا را

 

[پایان]

عاشقت بودم و چشمانت چه حاشا میکند
ای زلیخا زل بـزن من یوسف زندانی‌ ام

 

[پایان]

عاقبت مانند من سر در گریبان میشوی
تا ابد یادت بماند مصرع پایـانی ام

 

[Raaz67]

عقربه باز پشت دستم را می‌گزد که قرار نزدیک است
لحظه‌های به بار آمدن شاخه‌ی انتظار نزدیک است

 

[پایان]

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم.
همان یک لحظه اول ،
که اول ظلم را میدیدم از مخلوق بی وجدان ،
جهانرا با همه زیبایی و زشتی ،
بروی یکدیگر ،ویرانه میکردم.

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که در همسایه ی صدها گرسنه ، چند بزمی گرم عیش و نوش میدیدم ،
نخستین نعره مستانه را خاموش آندم ،
بر لب پیمانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که میدیدم یکی عریان و لرزان ، دیگری پوشیده از صد جامۀ رنگین
زمین و آسمانرا
واژگون ، مستانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
نه طاعت می پذیرفتم ،
نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده ،
پاره پاره در کف زاهد نمایان ،
سبحۀ، صد دانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان ،
هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو ،
آواره و ، دیوانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
بگرد شمع سوزان دل عشاق سر گردان ،
سراپای وجود بی وفا معشوق را ،
پروانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
بعرش کبریایی ، با همه صبر خدایی ،
تا که میدیدم عزیز نابجایی ، ناز بر یک ناروا گردیده خواری میفروشد ،
گردش این چرخ را
وارونه ، بی صبرانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم.
که میدیدم مشوش عارف و عامی ، ز برق فتنۀ این علم عالم سوز مردم کش ،
بجز اندیشه عشق و وفا ، معدوم هر فکری ،
در این دنیای پر افسانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
چرا من جای او باشم .
همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و ،تاب تماشای تمام زشتکاریهای این مخلوق را دارد،!
و گر نه من بجای او چو بودم ،
یکنفس کی عادلانه سازشی ،
با جاهل و فرزانه میکردم .

 

[pen lady]

عیسی لب و آفتاب روئی پسرا
زنار خط و صلیب موئی پسرا

 

[amir mohamad]

عاشقان را بر سرِ خود حکم نیست
هر چه فرمان تو باشد آن کنند

پیش چشمم کمتر است از قطره‌ای
این حکایت‌ها که از طوفان کنند

 

[Tara Motlagh]

عاشق‌شده‌ام بر تو تدبیر چه‌فرمایی؟
از راه صلاح ‌آیم یا از در رسوائی؟

 

[پایان]

عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش
خون انگوری نخورده باده‌شان هم خون خویش

 

[ill_mah]

عـقل و دل روزی ز هم دلخور شدند
هردو از احساس نـــفرت پر شدند

دل به چشمان کسی,وابسته بود
عقل از این بچه بازی خــسته بود

حرف حق با عقل بود اما چه سود!
پیش دل حقانیت مـــطرح نبود

دل به فکر چشم مشکی فام بود💅
عقل آگاه از خیال خــام بود

عقل با او منطقی رفتار کرد
هرچه دل اصرار,عقل انــکار کرد

کشمکش ها بینشان شد بیشتر
اختلافی بیشتر از پیــشتر

عاقبت عقل از سر عاشق پرید
بعد از آن چشمان مــشکی را ندید

تا به خود آمد بیابانــــگرد بود..🚶‍♂
خنده بر لب از غــــم این درد بود...