مشاعره مشاعره با حرف " غ "

[amir mohamad]

غنچهٔ خندان فدا بادت چو بگشایی دهن
آب حیوان است یا لب جان شیرین یا سخن

قامت سرو خرامان است یا بالای تو
نه به بالایت نروید هیچ سروی در چمن

 

[پایان]

غریبه بودم و در شهر بی پناه

کنار کاخ بودم اما به دنبال سر پناه

غریبه ای که شبش نا تمام بود

غریبه ای که ارزویش یک خیال بود

 

[Tara Motlagh]

غافل مشو ز پاس دل بیقرار ما
کاین مرغ پر شکسته قفس ها شکسته است

 

[amir mohamad]

غم عشق آمد و غم‌های دگر پاک ببرد
سوزنی باید کز پای برآرد خاری

می حرام است ولیکن تو بدین نرگس مسـ*ـت
نگذاری که ز پیشت برود هشیاری

 

[نیما نصر]

غم ها را گل کردم، پل زدم از خود تا صخره دوست.
من هستم، و سفالینه تاریکی ، و تراویدن راز ازلی.
سر بر سنگ ، و هوایی که خنک، و چناری که به فکر، و روانی که پر از ریزش دوست.
خوابم چه سبک، ابر نیایش چه بلند، و چه زیبا بوته زیست، و چه تنها من !
تنها من ، و سر انگشتم در چشمه یاد ، و و کبوترها لب آب.

 

[پایان]

غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ

که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را

 

[amir mohamad]

غم زمانه خورم یا فراق یار کشم
به طاقتی که ندارم کدام بار کشم

نه قوتی که توانم کناره جستن از او
نه قدرتی که به شوخیش در کنار کشم

 

[پایان]

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل

که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

 

[amir mohamad]

غرورم را شکستی راحت و هرگز نفهمیدی
که برجی خسته با پس لرزه ای ویرانه خواهد شد

نفهمیدی که وقتی عشق باشد،کرم خاکی هم
اگر پیله ببافد دور خود، پروانه خواهد شد

 

[پایان]

غمِ زمانه که هیچش کَران نمی‌بینم

دَواش جز مِیِ چون ارغوان نمی‌بینم