مشاعره مشاعره با حرف " ق "

[Dijor]

قسم به دل‌های خسته خسته دلان
قسم به قلب شکسته خسته دلان

به آه برلب نشسته خسته دلان که من در این سی*ن*ه
جز غمی آشنا به دل هم‌ زبان ندارم

قسم می‌دهم که نیست واژه‌ای

برای توصیف حالِ دلم

قسم می‌دهم که نیست واژه‌ای

برای ترمیم حال فوادم

 

[amir mohamad]

قسم می‌دهم که نیست واژه‌ای

برای توصیف حالِ دلم

قسم می‌دهم که نیست واژه‌ای

برای ترمیم حال فوادم

قلم بشکن تو از این آه من
یا بسوز از این غم جانکاه من
یا برایش نامه ای از دل نویس
یا بکش شکل مرا با چشم خیس

 

[mobina01]

قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از این شهر غریب

 

[amir mohamad]

قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از این شهر غریب

قاب عکست روی دیوار از خودت منصف تر است
او امیدم میدهد اما تو می بارانیم
تا لبم گوید از درد زمانه بیش و کم
با سکوتت رو به خاموشی چرا میخوانیم

 

[Dijor]

قاب عکست روی دیوار از خودت منصف تر است
او امیدم میدهد اما تو می بارانیم
تا لبم گوید از درد زمانه بیش و کم
با سکوتت رو به خاموشی چرا میخوانیم

قند و نبات هم شیرینم نمی‌کند

حال بعد تو هیچ‌ شیرینی، شیرینم نمی‌کند

 

[amir mohamad]

قند و نبات هم شیرینم نمی‌کند

حال بعد تو هیچ‌ شیرینی، شیرینم نمی‌کند

قومی ز خیال در غرور افتادند
و ندر طلب حور و قصور افتادند

قومی متشککند و قومی به یقین
از کوی تو دور دور دور افتادند

 

[Tara Motlagh]

قدح پُر کن، هراسی نیست از دوزخ که ما مستان
خدای دیگری داریم با پیغمبری دیگر

«ش.رابی تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش»
که دیگرگون کند جان را به حال دیگری دیگر

 

[amir mohamad]

قدح پُر کن، هراسی نیست از دوزخ که ما مستان
خدای دیگری داریم با پیغمبری دیگر

«ش.رابی تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش»
که دیگرگون کند جان را به حال دیگری دیگر

قرعه و تسبیح را محرم نداند حال ما
هست بر سی پاره دل ها مدار فال ما

پشت ما بر خاکساری روی ما در بی کسی
وای بر آن ک.س که افتاده است در دنبال ما

 

[RPR"]

قیامت‌ کرد گل در پیرهن بالیدنت نازم
جهان شد صبحِ‌ محشر زیرِ لب خندیدنت نازم

 

[amir mohamad]

قیامت‌ کرد گل در پیرهن بالیدنت نازم
جهان شد صبحِ‌ محشر زیرِ لب خندیدنت نازم

قدحی رسان به جانم که برد به آسمانم
مدهم به دست فکرت که کشد به سوی پست او

تو نه نیک گو و نی بد بپذیر ساغر خود
بد و نیک او بگوید که پناه هر بد است او

مولانا