مشاعره مشاعره با حرف " م "

[-پریزاد-]

مدامم مسـ*ـت می‌دارد نسیمِ جَعدِ گیسویت
خرابم می‌کند هر دَم، فریبِ چشمِ جادویت

 

[-پریزاد-]

میرِ من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت
خوش خرامان شو که پیشِ قدِ رعنا میرمت

 

[پایان]

ما شب روی آموخته صد پاسبان را سوخته
رخ‌ها چو گل افروخته کان بیذق ما شاه شد

بشکست بازار زمین بازار انجم را ببین
کز انجم و در ثمین آفاق خرمنگاه شد

 

[ill_mah]

من وتو نسبتمان چیست؟ نگاردل هم
بیقرار هم و یک عمر قرار دل هم

هر دو بودیم دچار غم و بیداد زمان
و خدا خواست که باشیم دچاردل هم

نسبتی نیست میان من وتوجزخود عشق
عشق باعث شده باشیم خمار دل هم

خواستیم هردوکه باشیم وخداخواست شدیم
وقت پاییز و خزان باغ و بهار دل هم

دردلت عشق و وفا،در دل من عشق و وفا
این چنین شد که شدیم آینه دار دل هم

تو مرا داری و من نیز تو را دارم و بس
هر دو هستیم یقین دار و ندار دل هم

عهد کردیم که تا لحظه ی جان دادنمان
مرد و مردانه بمانیم کنار دل هم ...

 

[پایان]

من خیره به آینه و او گوش به من داشت

گفتم که چه سان حل کنی این مشکل ما را

بشکست و فغان کرد که از شرح غم خویش

ای زن چه بگویم که شکستی دل ما را

 

[ill_mah]

●|می روم از رشت ، سرسبزی گیلان مال تو
این ترنم های زیبا ، شور باران مال تو|●

می توانی در هیاهوها فراموشم کنی
پرسه بندی کن قدم ها را، خیابان مال تو

○| بعد از این اندوه می چیند زمین از آسمان
جای باران شاعری کن، طبع آبان مال تو|○

دل نکردم خوش به این بی دادگاه زندگی
رنج غربت سهم من شد، غصه نان مال تو

●| دست ماشین های بی جان نیست این آوارگی
حلقه در گوش قضا کن، راه و فرمان مال تو|●

این غرور رام دی را ، سوز بهمن می کشد
زمهریرِ شهر عاشق کش! زمستان مال تو

○| آیه ای در شأن عاشق نیست در آیین تان
می روم از رشت، سرسبزی گیلان مال تو...|○

 

[ill_mah]

من دلم انگور میخواهد،چو تاکستان بخند
از لبت یاقوت می بارد، انارستان!بخند

از شراب چشمهایت جرعه ی نابی بده
کوزه ها را بشکن از بیتابی مستان بخند

صید میخواهی؟پریزاد کمان ابرو به دست!
من پلنگ اهلیم، آهوی دشتستان!بخند

گیسوانت موجهای وحشی دریای عشق
مثل ساحل بر لب یک عصر تابستان بخند

دلخوشی هایم گره خورده به باغ روسریت
چادرت سقف امید این خیالستان بخند

تا عسل می نوشم از لبخند شیرینت پری
راز کندو دارها!بانوی قندستان! بخند

 

[پایان]

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا

گر تو شکیب داری طاقت نمانْد ما را

 

[ill_mah]

مثلِ قلم که جذب کند خون لیقه را
یا زخم کوچکے که ببوسد شقیقه را

در خاطرم خیال تو را حمل میکنم
با آن ظرافتے که کسے یڪ عتیقه را

انگشت هاے من همه با هم برابرند
تا دکمه هاے ناتنے این جلیقه را

شاید خطوط چهره و لب هاے نازکم
روزے مجاب کرد توے خوش سلیقه را

دور از تو سخت میگذرد، این عجیب نیست
یڪ سال اگر حساب کنے هر دقیقه را

 

[پایان]

من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی
یا چه کردم که نگه باز به من می‌نکنی

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی