مشاعره مشاعره با حرف " م "

[پایان]

میان خضر و موسی چون فراق افتاد فهمیدم
که گاهی واقعیت با حقیقت در منافات است

 

[ill_mah]

مَبین به موی پریشان و دستِ کوتاهم
هنوز با همه پَستی خلیفةُاللهم!

بقای عزتِ من باد همچنان که هنوز،
نه مبتلابِهِ شیخم نه بنده‌ی شاهم...

اگر بنای صلابت بُوَد همان کوهم
ور اقتضای لطافت، سبکتر از کاهم

وگر به راهِ بیابان رَوَم به ناچاری
به آنچه می‌کنم از هرطریق آگاهم

چو اختیار دهندم که "آبرو" یا "خلق"؟
اگر نریخته باشم خسیسِ خودخواهم!

به گاهِ مرگ چنان می‌کشم زِ سی*ن*ه‌ی تنگ،
که چوبِ نیزه کُنند از بلندیِ آهم!

به پا نمی‌روم این راه، با حسودِ حَرون،
بگو که برکَنَد از پیش و پس به رَه چاهم!
‌

 

[amir mohamad]

مستان که گام در حرم کبریا نهند
یک جام وصل را در دو جهان در بها دهند

سنگی که سجده گاه نماز ریای ماست
ترسم که در ترازوی اعمال ما نهند

 

[پایان]

مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم

ریش طرب شانه کنم سبلت غم را بکنم

 

[ill_mah]

ما بار خود از نکبت این معرکه بستیم
افسوس که اصلا سر این سفره نشستیم

ایراد نگیرید چرا چون و چنانید
بی حوصله و تلخ، همینیم که هستیم

از تلخی و بد خلقی ما هیچ نپرسید
از تلخ ترین جام لبالب شده مستیم

هیهات و هیهات اگر "دوست" شمایید
بیگانه پرستیم که بیگانه پرستیم

ما را ز لب یار جدامانده نخواهید
ما برسر این مسئله شمشیر به دستیم

هربار که با بغض کمی شعر نوشتیم
هی آه کشیدیم، خمیدیم و شکستیم

 

[پایان]

میان گریه می‌خندم که چون شمع اندر این مجلس
‌زبان آتشینم هست لیکن در نمی‌گیرد.

 

[نیما نصر]

مرا به صورت شاهد نظر حلال بود
که هرچه می‌نگرم شاهدست در نظرم

دو چشم در سر هر ک.س نهاده‌اند ولی
تو نقش بینی و من نقشبند می‌نگرم

 

[پایان]

ما خسته‌ایم و تشنه، ولی دست و پا زدن
راه نجات یافتن از باتلاق نیست

آیینه‌ایم و غیر حقیقت نگفته‌ایم
در ما به ‌قدر یک سر سوزن نفاق نیست

 

[ill_mah]

من گرفتار شبم
در پی ماه آمده‌ام🌙
سیب🍎
را دست تو دیدم،
به گناه آمده‌ام...

شب🌚
و گیسوی تو
تا باز به‌ هم پیوستند؛
من به شبگردی این
شهر سیاه آمده‌ام

 

[نیما نصر]

متی حللت بشیراز یا نسیم الصبح
خذالکتاب و بلغ سلامی الاحباب

اگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست
همی کنم به ضرورت چو صبر ماهی از آب