- Apr
- 147
- 685
- مدالها
- 2
مبین به سیب زنخدان که چاه در راه استما در مقام صبر فشردیم گام خویش
یک گام آنطرف ننهیم از مقام خویش
این مرغ تنگ حوصله را دانهای بس است
صیاد ما به دانه چه آراست دام خویش
کجا همی روی ای دل، بدین شتاب کجا؟
بشد! که یاد خوشش باد روزگار وصال
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا