مشاعره مشاعره با حرف " م "

[ستایش شهریوری]

می بخشی یا الهی، جرم مرا که گاهی گر غیر حضرت تو، یاری گزیده بودم

 

[پایان]

ما سپر انداختیم گر تو کمان می‌کشی

گو دل ما خوش مباش گر تو بدین دلخوشی

 

[Tara Motlagh]

ما را ز تو غیر از تو تمنایی نیست
از دوست به جز دوست نمی‌باید خواست

 

[پایان]

مرا وقتی ز نزدیکان ملامت سخت می‌آمد
نترسم دیگر از باران که افتادم به دریایی

تو خواهی خشم بر ما گیر و خواهی چشم بر ما کن
که ما را با کسی دیگر نمانده‌ست از تو پروایی

 

[amir mohamad]

ما شکوه از آن زلف پریشان چه نویسیم
این قصه دراز است به یاران چه نویسم

حیرت زدهٔ نامهٔ سر در گم خویشیم
شد نام فراموش به پایان چه نویسیم

 

[پایان]

مرا مجال سخن بیش در بیان تو نیست
کمال حسن ببندد زبان گویایی

ز گفت و گوی عوام احتراز می‌کردم
کز این سپس بنشینم به کنج تنهایی

 

[amir mohamad]

مرا در دل غم جانانه‌ای هست
درون کعبه‌ام بتخانه‌ای هست

ز لب مهر خموشی بر ندارم
که در زنجیر من دیوانه‌ای هست

 

[پایان]

ما گدایان خیل سلطانیم
شهربند هوای جانانیم

بنده را نام خویشتن نبود
هر چه ما را لقب دهند آنیم

 

[amir mohamad]

مقدار یار هم‌نفس چون من نداند هیچ‌ک.س
ماهی که بر خشک اوفتد قیمت بداند آب را

وقتی در آبی تا میان دستی و پایی می‌زدم
اکنون همان پنداشتم دریای بی‌پایاب را

 

[پایان]

من چو به آخرت روم رفته به داغ دوستی
داروی دوستی بود هر چه بروید از گلم

میرم و همچنان رود نام تو بر زبان من
ریزم و همچنان بود مهر تو در مفاصلم