مشاعره مشاعره با حرف " م "

[amir mohamad]

مرگ را بر خود گوارا کن در ایام حیات
در بهاران بگذران فصل خزان خویش را

هر سر موی تو از غفلت به راهی می‌رود
جمع کن پیش از گذشتن کاروان خویش را

وحشیِ فرصت، چو تیر از شست بیرون جسته است
تا تو زه می سازی ای غافل! کمان خویش را

مستیم و نداریم غم سود و زیان را
هر شب بفروشیم به جامی دو جهان را

چون کوزه سربسته پنهان شده در خاک
یک عمر ز ترس همه بستیم دهان را

بگذار لبی بر لبم ای ساغر دلخون
تا فاش کنم پیش تو اسرار نهان را

 

[ستایش شهریوری]

تو عاشق پاییز بودی خاطرم هست
صد حیف که من دخت زمستانم

 

[Raha Bagheri]

مرا به رندی و عشق، آن فضول عیب کُنَد

که اعتراض بر اسرارِ علمِ غیب کُنَد

 

[amir mohamad]

من تشنه آن یارم گر خفته و بیدارم
با نقش خیال او همراهم و هم جفتم

چون صورت آیینه من تابع آن رویم
زان رو صفت او را بنمودم و بنهفتم

 

[ستایش شهریوری]

مه و خورشید ندارند رخ زیبای تو را، آن چنان محو تماشای توام که ندیدم چهره همچون ماه تو

 

[Tara Motlagh]

معنی بخشیدن یک دل به یک لبخند چیست؟
من پشیمانم بگو تاوان آن سوگند چیست؟

گاه اگر از دوست پیغامی نیاید بهتر است
داستان‌هایی که مردم از تو می‌گویند چیست؟

 

[mobina01]

من با تو چنین سوخته خرمن تا کی
وز ما تو چنین کشیده دامن تا کی

این کار به کام دشمنانم تا چند
من در غم تو، تو فارغ از من تا کی

 

[amir mohamad]

من با تو چنین سوخته خرمن تا کی
وز ما تو چنین کشیده دامن تا کی

این کار به کام دشمنانم تا چند
من در غم تو، تو فارغ از من تا کی

من هشیار با مستان ندارم روی بنشستن
که می‌گویند بشکن عهد و بی‌شرمیست بشکستن

حدیث دوستان در است و نتوانم شکستن در
ولیکن عهد بتوانم که بازش می‌توان بستن

 

[Tara Motlagh]

می‌توان خواند از جبینِ خاک، احوال مرا
بس که پیش یار حرفم بر زمین افتاده‌است

 

[amir mohamad]

می‌توان خواند از جبینِ خاک، احوال مرا
بس که پیش یار حرفم بر زمین افتاده‌است

ما داغدار بو سه‌ وصلیم چون دو شمع
ای کاش عشق سر به سر ما نمی‌گذاشت....

ای دل بگو به عقل که دشمن هم این چنین
در خون مرا به حال خودم وا نمی‌گذاشت