مشاعره مشاعره با حرف " ن"

[نیما نصر]

نم چشم آبروی من ببرد از بس که می‌گریم
چرا گریم کز آن حاصل برون از نم نمی‌بینم

کنون دم درکش ای سعدی که کار از دست بیرون شد
به امید دمی با دوست وان دم هم نمی‌بینم

 

[ill_mah]

نیایدم به نظر دیگری، که چشمِ مرا
به روی دوست گشادند و از جهان بستند

 

[Tara Motlagh]

نه چندان آرزومندم که وصفش در بیان آید
و گر صد نامه بنویسم حکایت بیش از آن آید

 

[نیما نصر]

نسیمِ بادِ صبا دوشم آگهی آورد
که روزِ محنت و غم رو به کوتهی آورد

به مُطربانِ صَبوحی دهیم جامهٔ چاک
بدین نوید که بادِ سحرگهی آورد

بیا بیا که تو حورِ بهشت را رضوان
در این جهان ز برایِ دلِ رهی آورد

 

[pen lady]

نام من روزی رفتست بر لب جانان به سهو
اهل دل را بوی جان می آید از نامم هنوز

 

[نیما نصر]

شمیم باغ بهشت از نسیم گلزارست

چه منزلست مگر بوستان فردوسست
چه قافله ست مگر کاروان تاتارست

چه لعبتست که از مهرماه رخسارش
چو تار طرّه او روز من شب تارست

 

[pen lady]

ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق

برو ای خواجه‌ی عاقل هنری بهتر از این

 

[ام کا اچ p.r]

ندانستم ز اول قدر آن شهر
ز نادانی بسی غربت کشیدم

 

[نیما نصر]

نازک بدنی که می‌نگنجد
در زیر قبا چو غنچه در پوست

مه پاره به بام اگر برآید
که فرق کند که ماه یا اوست؟

آن خرمن گل نه گل که باغ است
نه باغ ارم که باغ مینوست

آن گوی معنبرست در جیب
یا بوی دهان عنبرین بوست

در حلقهٔ صولجان زلفش
بیچاره دل اوفتاده چون گوست

می‌سوزد و همچنان هوادار
می‌میرد و همچنان دعاگوست

خون دل عاشقان مشتاق
در گردن دیدهٔ بلاجوست

من بندهٔ لعبتان سیمین
کاخر دل آدمی نه از روست

بسیار ملامتم بکردند
کاندر پی او مرو که بدخوست

ای سخت دلان سست پیمان
این شرط وفا بود که بی‌دوست

بنشینم و صبر پیش گیرم
دنبالهٔ کار خویش گیرم

 

[اورانوس]

نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته‌ست.