مشاعره مشاعره با حرف " ن"

[ill_mah]

نشسته‌درحیاط وظرف چینی روی‌زانویش
اناری برلبش گل کرده سنجاقی به‌گیسویش


قناری‌های این اطراف را بی‌بال‌و‌پر کرده
صدای نازک برخورد چینی با النگویش


مضاعف می‌کند زیبایی‌اش را گوشوار آنسان
که در باغی درختی مهربان را آلبالویش


کسوف ماه رخ داده‌ست یا بالا بلای من
به روی چهره پاشیده است از ابریشم مویش؟


اگر پیچ امین‌الدوله بودم می‌توانستم
کمی از ساقه‌هایم را ببندم دور بازویش


تو را از من جدا کردند هر باری به ترفندی
یکی باخنده تلخش یکی با برق چاقویش


قضاوت می‌کند تاریخ بین خان ده با من
که ازمن شعر می‌ماندواز او باغ گردویش


رعیت‌زاده بودم دخترش را خان نداد و من
هزاران زخم دردل داشتم این زخم هم رویش

 

[amir mohamad]

نباشد عیب پرسیدن تو را خانه کجا باشد
نشانی ده اگر یابیم وان اقبال ما باشد

تو خورشید جهان باشی ز چشم ما نهان باشی
تو خود این را روا داری وانگه این روا باشد

 

[پایان]

نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست؟
ندیدی جانم از غم ناشکیباست؟

 

[نیما نصر]

نه آن شبست که ک.س در میان ما گنجد
به خاک پایت اگر ذره در هوا گنجد

کلاه ناز و تکبر بنه کمر بگشای
که چون تو سرو ندیدم که در قبا گنجد

 

[Tara Motlagh]

نزدیک تر از جانی و دوری ز بر ما
از مایی و از ما به تو بسیار منازل

یکتایی و از توست ظهور همه اشیا
یک شمعی و از پرتو تو نور مشاعل

 

[بانوی شـــب]

نه هرکه چهره برافروخت دلبری داند
نه هرکه آینه سازد سکندری داند

 

[بانوی شـــب]

نه کار دل به کام و نه دلدار سازگار

خونین دلم ز طالع ناسازگار خویش

عبید زاکانی

 

[بانوی شـــب]

نفسی وجود دارم

که تو را سجود آرم

که سجود توست جانا

دعوات مستجابم
مولانا

 

[بانوی شـــب]

نه آرامشت را به چشمى وابسته کن؛

نه دستت را به دستى دلخوش؛

 

[بانوی شـــب]

نهالی کن سر از باغی برآرد
ببارش هر کسی دستی برآردباباطاهر

نیست ممکن که دل ما ز وفا برگردد

ما همانیم اگر یار همان است که بود