مشاعره مشاعره با حرف " ن"

[ill_mah]

نمِ باران نشسته روی شعرم... دفترم یعنی!
نمی‌بینم تو را ابریست در چشم تَرم یعنی

سرم داغ است و یک کوره تبم، انگار خورشیدم
فقط یکریز می‌گردد جهان دورِ سرم یعنی

تو را از من جدا کردند و پشت میله‌ها ماندم
تمام هستی‌ام نابود شد، بال و پرم یعنی

نشستم صبح و ظهر و عصر در فکرت فرو رفتم
اذان گفتند و من کاری نکردم... کافرم یعنی؟

اگر ده سال بر می‌گشتم از امروز می‌دیدی
که من هم شور دارم عاشقی را از بَرَم یعنی

تنِ تو موطِن من بوده پس در سی*ن*ه پنهان کن
پس از من آنچه می‌ماند به جا؛ خاکسترم یعنی

نشستم چای خوردم، شعر گفتم، شاملو خواندم
اگر منظورت این‌ها بود، خوبم... بهترم یعنی!

 

[پایان]

نبودم ، نيستم هرگز گداى عشق اما تو
هزاران دوستت دارم به اين عاشق بدهكارى

 

[amir mohamad]

نیک نامی خواهی ای دل با بدان صحبت مدار
خودپسندی جان من برهان نادانی بود

مجلس انس و بهار و بحث شعر اندر میان
نستدن جام می از جانان گران جانی بود

 

[پایان]

نگارا، گر چه از ما برشکستی
ز جانت بنده‌ام، هر جا که هستی

ربودی دل ز من، چون رخ نمودی
شکستی پشت من، چون برشکستی

 

[amir mohamad]

نگارا، گر چه از ما برشکستی
ز جانت بنده‌ام، هر جا که هستی

ربودی دل ز من، چون رخ نمودی
شکستی پشت من، چون برشکستی

نیست در بازارِ عالم خوشدلی ور زان که هست
شیوهٔ رندی و خوش باشی عیاران خوش است

از زبان سوسن آزاده‌ام آمد به گوش
کاندر این دیر کهن، کار سبکباران خوش است

 

[پایان]

نه پای آنکه ز پیش زمانه بگریزد
نه روی آنکه ز دست بلا شود بیرون

کنون چه چاره؟ که کار دلم ز چاره گذشت
گذشت آب چو از سر، چه سود چاره کنون؟

 

[Tara Motlagh]

نفس نفس اگر از باد نشنوم بویش
زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک

 

[پایان]

ناگه بت من مسـ*ـت به بازار برآمد
شور از سر بازار به یکبار برآمد

 

[ill_mah]

نرو دکتر بیا پیشم خودم دارای مرفینم
"بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم"

نه بچه هیئتی هستم نه مسجد میروم زیرا
"به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم"

چه پشت رُل چه در منزل،اداره پشت میز خود
"مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم"

الهی دورتان گردم خودم قربان چشمانت
"حرامم باداگر من جان بجای دوست بگزینم"

تورا در خواب خود دیشب چنان بوسیدم از گردن
"که غوغا میکند درسر خیال خواب دوشینم"

به جان مادرم دلبر! به قرآن زنده می گردم
"اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم"

عجب شعری سرودم من‌،هزاران آفرین،به به
"همانا بی غلط باشد که حافظ داد تلقینم"

 

[پایان]

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت

پرده ی خلوت این غمکده بالا زد و رفت