مشاعره مشاعره با حرف " ن"

[Tara Motlagh]

نسیم زلف تو پیچیده بود در سر و مغزم
خمار و سست ولی سخت بی قرار تو بودم

همه به کاری و من دست شسته از همه کاری
همه به فکر و خیال تو و به کار تو بودم

 

[پایان]

نیست به جز دوام جان ز اهل دلان روایتی
راحت‌های عشق را نیست چو عشق غایتی

 

[ill_mah]

نامی تازه برايت برمی‌گزينم
که من بدانم و تو فقط؛
نامی که
از ميان برگ‌های شعر من پر بکشد،
چَه‌چَهی بزند يا سوتی بلند،
عشوه‌ای بگشايد به شکفتن غنچه‌وار،
اشکی از عذار فروچکاند،
و هرکس گمان کند که مخاطب اوست
اما فقط من و تو يقين کنيم.
عاشــــــــــقان می‌توانند
نمی‌توان با يک دل
دو عشق را از گردنه‌ها گذراند
اگر می‌خواهی بميرم،
خنجر و فنجان زهر را دور انداز،
لبخندی بخلان در جانم،
يا انگشتی بگذار بر لبانم
همين؛
عاشــــــــــقان می‌توانند.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌

 

[پایان]

نه تو گفتی که به جای آرم و گفتم که نیاری
عهد و پیمان و وفاداری و دلبندی و یاری

زخم شمشیر اجل به که سر نیش فراقت
کشتن اولیتر از آن که‌م به جراحت بگذاری

 

[Tara Motlagh]

نیست او را سر موئی سر سودائی ما
کار شد سخت، مگر بخت کند یاری ما

تا به آهوی ختن، نسبت چشمت دادند
شهره گردید به هر شهر، خطا کاری ما

 

[پایان]

نپندارم که سعدی را بیازاری و بگذاری

که بعد از سایه لطفت ندارد در جهان جایی

 

[amir mohamad]

نوشیم شربتی که شکرها درو گم است
داریم عزلتی که سفرها درو گم است

صد روشنی است در تتق تیره روزنم
فیروز شام من که سحرها درو گم است

 

[پایان]

نه قوتی که توانم کناره جستن از او
نه قدرتی که به شوخیش در کنار کشم

نه دست صبر که در آستین عقل برم
نه پای عقل که در دامن قرار کشم

ز دوستان به جفا سیر گشتن مردی نیست
جفای دوست زنم گر نه مردوار کشم

 

[amir mohamad]

نگرفتم از تو جامی سرم این خمار دارد
به ره تو دیر مردم، دلم این غبار دارد

به بهانهٔ ترحم ،نکشی مرا وگرنه
سر خون گرفتهٔ من به بدن چه کار دارد

 

[پایان]

نشان پیکر خوبت نمی‌توانم داد
که در تأمل او خیره می‌شود بصرم

تو نیز اگر نشناسی مرا عجب نبود
که هر چه در نظر آید از آن ضعیفترم