مشاعره مشاعره با حرف " و"

[-پریزاد-]

وقت رفتن گریه می آید مرا
اندکی بنشین که باران بگذرد 6





واله و شیداست دائم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم ز عشق شکّر و بادام دوست



حافظ

 

[-پریزاد-]

وای اگر پرده ز اسرار بیفتد روزی

فاش گردد که چه در خرقه این مهجور است

چه کنم تا به سر کوی توام راه دهند؟

کاین سفر توشه همی‏ خواهد و این ره دور است 5



حضرت امام (ره)

 

[پایان]

وقت آمد توبه را شکستن

وز دام هزار توبه جستن

دست دل و جان‌ها گشادن

دست غم را ز پس ببستن

 

[ill_mah]

واژه ها منتظـــرِ لحـــنِ هم آوایے تو
؏ــشـــق معناشده درمشقِ الفبایے تو

غزل و مثنــوے و قطعـه زِ ڪار افتادند
بس ڪه زیباست سخن گفتنِ نیماییِ تو

نقشِ پنهانِ تو بیت الغزلِ جان و دل است
دفتــرِ شعــرِ مــن و لوحِ تماشـایے تو

نسـخ ڪرده هنــــرِ ڪاتب و تحریــر ِ قلم
خطِ چشمـــانِ پُر از طـــرحِ چلیپایے تو

داده معنــــا به غزلواره ے بیجانِ قلــم
معجــزاتِ نفسِ گـــــرم ِ مسیحایے تــو

فالِ حافظ زدم و"یوسف گمگشته" نبود!
این منم منتظـــرِ وعــده ے یلــدایے تو

بهترین آیـتِ اعجازِ بهــاران این است:
مژده ے آمدن و فصل ِ شڪوفـــاییِ تـو

ساحلِ چشــمِ تو و ....لنگرِ آرامــشِ مــن
قصـــه ے موج رهـــا در دل ِ دریـــاییِ تو

گرچه تا"صبحِ یقین" باتو قدم خواهم زد
" شبِ تردید " شدم در اگر.. امایے تو

شده تبعید به جُرمے ڪه نمیداند چیست
حسرتِ وسوسه ے آدم و حـــــوّاییِ تو

تا ابــد پرچمِ عشّاق، برافـــراشتــــه باد
برســــرِ قُلّه ے این عشـــقِ اهـــورایـے تو

 

[پایان]

وقت آن آمد که خوش باشد کنار سبزه جوی
گر سر صحرات باشد سروبالایی بجوی

ور به خلوت با دلارامت میسر می‌شود
در سرایت خود گل افشان است سبزی گو مروی

 

[Tara Motlagh]

وقتی عشق به پایان می‌رسد،
بدان که عشق نبوده است
عشق را باید زندگی کرد
نه آنکه به یاد آورد

 

[پایان]

وه که در عشق چنان می‌سوزم

که به یک شعله جهان می‌سوزم

 

[amir mohamad]

وه که گر یک شب پس از عمری به خوابت دیدمی
آن هم از بخت سیه گرم عتابت دیدمی

خون ناحق کشتگانت را غرامت دادمی
تیغ بر دست ار به فردای حسابت دیدمی

 

[پایان]

وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌ها

بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌ها

 

[ستایش شهریوری]

وصف حسن تو چه گویم که ز اسباب جمال
هر چه باید همه در حد کمال است تو را