مشاعره مشاعره با حرف " و"

[amir mohamad]

وصل و هجرست یکی چشم و دل حیران را
که زر و سنگ تفاوت نکند میزان را

کار موقوف به وقت است که چون وقت رسید
خوابی از بند رهانید مه کنعان را

 

[پایان]

وه که گر من بازبینم روی یار خویش را

تا قیامت شکر گویم کردگار خویش را

یارِ بارافتاده را در کاروان بگذاشتند

بی‌وفا یاران که بربستند بار خویش را

 

[ستایش شهریوری]

وفایی نیست در گل‌ها منال ای بلبل مسکین
کز این گل‌ها پس از ما هم، فراوان روید از گل‌ها

 

[پایان]

وقـتی کـه تـوو فکـرت فـرو مــیرم
یـا خــوب ِ خوبــم یا پــُر از دردم
از رو زدن بــه خــاطــرات ِ تــو
مــن دسـت ِ خــالـی برنمیـــگـــردم

 

[amir mohamad]

وعده ديدار نزديك است، ياران مژده باد
روز وصلش مي‌رسد، ايام هجران مي‌رود

 

[پایان]

ولی چون دیده منکر نبیند دیده باطن

ز ظاهر جنبشی بیند دلش زان کار در جنبد

 

[amir mohamad]

وقت است از شکوفه چمن سیمتن شود
هر خار خشک یوسف گل پیرهن شود

دست نگار بسته شود هر کف زمین
هر گوشه دلپذیر چو کنج دهن شود

 

[پایان]

وابــسـته وار دلبـــســتگــی، گــذشــتن آب از ســـره
هــرچـی تـقــلا مــی کنـم، بـرگــشــت نامـمـکـن تـره

 

[amir mohamad]

واژه ها را نتکان از سر من حضرت ماه
در زمستان دلم خانه تکانی زود است
تیغ زیبائی تو روی رگ خواب من است
عاشقت را به بهشتت بکشانی زود است

 

[پایان]

وگر گریست به عالم گلی که تا من نیز
بگریم و بکنم نوحه‌ای چو آن گل‌ها

حقم نداد غمی جز که قافیه طلبی
ز بهر شعر و از آن هم خلاص داد مرا