مشاعره مشاعره با حرف " و"

[Tara Motlagh]

ور تحمل نکنم جور زمان را چه کنم
داوری نیست که از وی بستاند دادم

 

[پایان]

وصف تو چه میکنم نگارا
آن وصف بود ثنا خدا را

از باده کیست نرگست مسـ*ـت
رویت ز که دارد این صفا را

 

[amir mohamad]

وقتی نیستی شعر دروغی ناخوشایند است
اما وقتی هستی دروغ هم در شعریست زیبا

 

[پایان]

وصل کو تا بی‌نیاز از وصل آن دلبر شوم

ترک او گویم پرستار بت دیگر شوم

 

[Tara Motlagh]

وقتی خدا می خواست تو را بسازد
چه حال خوشی داشت
چه حوصله ای
این موها
این چشم ها
خودت می فهمی؟
من همه این ها را دوست دارم

 

[پایان]

وقت آن است که از خاطره هایت بروم
تو بمانی و من خسته نهایت بروم

وقت آن است که از عشق تو دست بردارم
تا که دل را نزدی انگ خ*یانت بروم

 

[amir mohamad]

وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم
بند را برگسلیم از همه بیگانه شویم

جان سپاریم دگر ننگ چنین جان نکشیم
خانه سوزیم و چو آتش سوی میخانه شویم

 

[پایان]

وقت آن شد که ز خورشید ضیایی برسد

سوی زنگی شب از روم لوایی برسد

 

[amir mohamad]

وه که از دوختن، این چاک گریبان رفته است
این شکافی است که تا دامن ایمان رفته است

به حوالی تن از شرم نیاید فردا
جان آن ک.س که ز هجران تو آسان رفته است

 

[پایان]

وه! چه زیبا بود، اگر پاییز بودم
وحشی و پر شور و رنگ‌آمیز بودم