مشاعره مشاعره با حرف "ی"

[پایان]

یک صاعقه باغ آرزو را خشکاند؟

تو در دل یک بهانه سرسبز بمان

 

[Tara Motlagh]

یک تن نیافتیم که فهمد زبان ما
هم‌شهری‌اند مردم و ما در میان غریب‌!

 

[پایان]

یاد آمدم کنون خم ابرو و زلف یار
دستان گرم آن گل خوشبو و زلف یار

آن قامت بلند و نگاه شراره اش
آن چالِ گونه و رخ دلجو و زلف یار

 

[Tara Motlagh]

یک نفر از جنس احساس تو میخواهد دلم
یک نفر مثل خودت، اصلا " تو " میخواهد دلم

 

[mobina01]

یکی را دوست دارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند
نگاهش میکنم شاید
بخواند از نگاه من
که او را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمی داند
به برگ گل نوشتم من
تو را دوست می دارم
ولی افسوس او گل را
به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند
به مهتاب گفتم ای مهتاب
سر راهت به کوی او
سلام من رسان و گو
تو را من دوست می دارم
ولی افسوس چون مهتاب به روی بسترش لغزید
یکی ابر سیه آمد که روی ماه تابان را بپوشانید
صبا را دیدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم تو را من دوست می دارم
ولی افسوس و صد افسوس
ز ابر تیره برقی جست
که قاصد را میان ره بسوزانید
کنون وا مانده از هر جا
دگر با خود کنم نجوا
یکی را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمی داند

 

[بهاره بانو]

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت در قفس بودم، رهایم کرد و رفت:)

 

[پایان]

یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

 

[Tara Motlagh]

یک نفس هشیار بودن عمر ضایع کردن است
گر نداری باده، باید خویش را دیوانه ساخت

 

[پایان]

یاری اندر ک.س نمیبینیم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد
آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست
خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد
ک.س نمیگوید کـه یاری داشت حق دوستی
حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد
لعلی از کان مروت برنیامد سالهاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد
شهر یاران بودو خاک مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد…

 

[Tara Motlagh]

یاد او کردم ز جان سد آه درد آلود خاست
خوی گرمش در دلم بگذشت و از دل دود خاست

چون نفس امشب فرو بردم جدا از صبح وصل
کز سر بالین من آن سست پیمان زود خاست