مشاعره مشاعره با حرف "ی"

[بانوی شـــب]

یلدایِ عطر یاس وجودم را برگرفته است و ز این که؛ تا مرا به همراه خود نبرد به باغ یاس های عشق راهایم نمی‌کند

 

[amir mohamad]

یارب، غم بی‌رحمی جانان به که گویم
جانم غم او سوخت، غم جان به که گویم

نی یار و نه غمخوار و نه ک.س محرم اسرار
رنجوری و مهجوری و حرمان به که گویم

 

[بانوی شـــب]

یاد منم باش که؛ گویی مدت بار است که درخواب فراموش رها شده ام.
زمزمه هایی کن و لالایی هایی برایم بخوان.
بیا و دلبرت را همراه خود به باغ آرزوهایمان ببر.
بیا که فراموش شده ام.

 

[amir mohamad]

يك شب آخر از نهال غم ثمر خواهم گرفت
دامن برق فنا را ، بي خبر خواهم گرفت

يك شب آخر سينه پر درد را خواهم دريد
از سر راز دل خود پرده بر خواهم گرفت

 

[پایان]

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[پایان]

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[ill_mah]

یک نفس با ما نشستی خانه بوی گل گرفت
خانه ات آباد کاین ویرانه بوی گل گرفت

از پریشان گویی ام دیدی پریشان خاطرم
زلف خود را شانه کردی شانه بوی گل گرفت

پرتو رنگ رخت با آن گل افشانی که داشت
در زیارتگاه دل پروانه بوی گل گرفت

لعل گلرنگ تو را تا ساغر و مِی بوسه زد
ساقی اندیشه ام , پیمانه بوی گل گرفت

عشق بارید و جنون گل کرد و افسون خیمه زد
تا به صحرای جنون افسانه بوی گل گرفت

از شمیم شعر شورانگیز آتش، عاشقان
ساقی و ساغر، مِی و میخانه بوی گل گرفت

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

 

[ill_mah]

یاد ایامی که پیکان داشتیم...

سال‌ها ماشینِ پیکان داشتیم
جمعه ها در خانه مهمان داشتیم
فحش، درگیری، بطالت، استرس
کلّشان را در صفِ نان داشتیم!
قرمه سبزی بود ماهانه ولی
املت و کوکو فراوان داشتیم
تورِ چین و نروژ و شیلی نبود
ما سفر در سطح استان داشتیم
ثلث اول، ثلث دوم، ثلث سه
امتحانات فراوان داشتیم
اکثرن بودیم دنبالِ کلاس و مدرسه!
کم قراری در خیابان داشتیم!
داخلِ حمام ما یک تشت بود
در خیالِ خود ولی وان داشتیم!
پای ما در جمع؛ شلوارک نبود
ما درونِ خانه تنبان داشتیم!
آن زمان ها فقر هم بودش ولی
عمدتن یک ذره وجدان داشتیم
پولمان می ماند تا پایانِ ماه
اندکی هم بهرِ درمان داشتیم
کاش میشد بارِ دیگر مثلِ قبل
دل خوشی های فراوان داشتیم...
تجدید خاطره:)🌷

 

[Miss.Ghazal]

یار قدیمی، رویت روی زیبای تو
مرا می‌برد به اوج فراخنای هفت آسمان
ترکم مکن یار قدیمی در اوج تنهایی
که مرا بی‌تو شود مجنونی سرگردان

 

[پایان]

یکی از ما دو نفر کشته به دست دگری‌ست
وای اگر کار من و عشق به فردا بکشد