مشاعره مشاعره حرف "ش"

[Tara Motlagh]

شبیه کندن زخمی که دائم تازه می ماند
مرورت می کنم جان می کنم، بیمار یعنی این

برای دیدنت این روزها معطل نمی مانم
تو‌ هر شب در خیالم حاضری دیدار یعنی این

 

[نیما نصر]

شب فرو می افتاد
به درون آمدم و پنجره ها رابستم
باد با شاخه در آویخته بود
من در این خانه تنها
تنها
غم عالم به دلم ریخته بود

ناگهان حس کردم
که کسی
آنجا بیرون در باغ
در پس پنجره ام می گرید
صبحگاهان شبنم
می چکید از گل سیب

 

[پایان]

شده ام بت پرست تو ، قسم به چشمون مسـ*ـت تو
به کنج میخونه روز و شب شده ام جام دست تو
آه ، شده ام جام دست تو

به تو چون سجده میکنم ، شرر تو حرفی نمی زنم
به قصه میخوام که بعد از این بت روی تو بشکنم
آه ، بت روی تو بشکنم

 

[amir mohamad]

شراب چشم های تو مرا خواهد گرفت از من
اگر پیمانه ای از آن به چشمانم بنوشانی

یقین دارم که در وصف شکر خندت فرو ماند
سخن ها بر لب سعدی قلم ها در کف مانی

 

[Tara Motlagh]

شادم که از رقیبان دامن‌کشان گذشتی
گو مشت خاک ما هم بر باد رفته باشد

پر شور از «حزین» است امروز کوه و صحرا
مجنون گذشته باشد فرهاد رفته باشد

 

[نیما نصر]

شب اسـت و ماه ميرقصد

ستاره نقره مي پاشد

و گنجشک از لبان شهوت آلوده ی زنبق بوسه مي گيرد

مـن اما سرد و خاموشم!

 

[Tara Motlagh]

شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار
مهربانی کی سرآمد؟ شهریاران را چه شد؟

 

[پایان]

شناورم
در کوه
در شاخه های درختی نو
در خورشید وقت طلوع
در ابر و رود

بیش از این اگر نگاهم کنی
غرق می شوم
غرق شدن می خواهم! ...

 

[نیما نصر]

شبی که ماه مراد از افق طلوع کند
بُوَد که پرتو نوری به بام ما افتد

 

[Tara Motlagh]

شاید باید

بیخیال پنجشنبه ها شد

وقتی که هیچ واقعه ی خاصی

جز تماشای دلتنگیت

به پریشانی نیست