مشاعره مشاعره حرف " چ "

[amir mohamad]

چها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم
مگر دشمن کند اینها که من با جان خود کردم

طبیبم گفت درمانی ندارد درد مهجوری
غلط می‌گفت خود را کشتم و درمان خود کردم

 

[ill_mah]

چای دم كن با محبت ميهمانت ميشوم
من همان قند دو پهلوی لبانت ميشوم

در دل تنگم عجب جا كرده ای جانان من
گر بخواهی در دل تنگ تو جانت ميشوم

يك اشاره از تو بنيادِ دلم را ميكٓند
گر تو خواهی بهتر از جان جهانت ميشوم

ناز كم كن من كه گفتم ميخرم ناز تو را
آنقدر ميخواهمت آهو ، شبانت ميشوم

شب شدی تو ماه تابم ، روز خورشيد منی
مهربانی ديدم از تو ، مهربانت ميشوم

چشمهء عشقی كه ميجوشی درون سينه ام
حكم دريايیّ و من آب روانت ميشوم

گفته بودی دوست داری يك نفر مهمان كنی
چای دم كن با محبت ميهمانت ميشوم

 

[amir mohamad]

چو از داغ فراقت شعله حسرت به جان افتد
چنان آهی کشم از دل، که آتش در جهان افتد

سجود آستانت چون میسر نیست می‌خواهم
که آنجا کشته گردم، تا سرم بر آستان افتد

 

[ill_mah]

چشمی به راهِ آمدنت جا گذاشتم
از روی عمد پنجره را وا گذاشتم

در كوچه ای كه هر شب از آن ميكنی عبور
آيينه ای به شوق تماشا گذاشتم

تو، روی خاطرات اگر چشم بسته‌ای
من، روی حرفهای دلم پا گذاشتم

با اينكه غير درد و فراق و جنون نبود
بيهوده نام عشق بر آنها گذاشتم

طی شد جوانی‌ام همه با حسرت وصال
پا جای پای رنج زليخا گذاشتم

 

[vian]

چون شوم خاک رهش دامن بیفشاند ز من
ور بگویم دل بگردان رو بگرداند ز من​

 

[Tara Motlagh]

چنان به فکر تو در خویشتن فرو رفتیم
‏که خشک شد چو سبو دست زیر سر ما را
‏‌

 

[ill_mah]

چون کویری تشنه ام ، آتش به لب دارم بیا

قطره ای باران به جان بیقرارم هدیه کن

 

[ill_mah]

چیست در اشعار ....
این ، وزن و ، ردیف و ، قافیه ،

گر زشعری ، بوی عشق آید،
کفایت میکند ،

 

[ill_mah]

چمدان بسته ام خداحافظ
ماندن اینجا بهانه می خواهد
چتر بستن به موقع باران
باور عاشقانه می خواهد


زن که باشی چه خوب می فهمی
تکیه دادن به روی بازو را
مرد را هم فقط کمی دریاب
بعضی اوقات شانه می خواهد


مثل گنجشک پشت پنجره ات
بودنم را به شیشه کوبیدم
مرد گنجشک توی تنهایی
و ندیدی که دانه می خواهد


زندگی هیچ چیز خوبی نیست
استخوانی که در گلوی من است
عاشق سی*ن*ه چاک او باشی
و بفهمی تو را نمی خواهد...

 

[Tara Motlagh]

چقدر خسته ام از این دقیقه های پاپتی
از امتداد خسته ی کلاف بی عدالتی

بهار می شود و ما دوباره سبز می شویم
تمام می شود تمام فصل بی عدالتی

چقدر سر سپرده ی دروغ دلقکان شدن
چقدر خام عشوه ی عروسکان ساعتی

همیشه صفر سهم ما و بیست سهم دیگران
به جرم دست و پا زدن در این کلاس لعنتی

کلاغ پر، پرنده پر، فرشته پر، ستاره پر
از این زمین یخ زده، از این هوای لعنتی