متفرقه معرفی کتاب، متن برگزیده

[Rozaleh]

اگر هیچ‌گاه بیمار نشویم، نمی‌دانیم تندرستی چیست. اگر هیچ‌گاه گرسنه نشویم، از سیر شدن لذت نمی‌بریم. اگر هیچ‌گاه جنگی روی نمی‌داد، قدر صلح را نمی‌شناختیم. و اگر زمستان نباشد، بهار هم نمی‌آید.

دنیای سوفی – یوسِتین گُردر

 

[Rozaleh]

«اگر نمی‌آیی عزیزم، دست‌کم از جزییات زندگی‌ات، از کارهایت به من دقیق‌تر خبر بده… نمونه‌پرسش‌هایی که شاید برای قلب عاشق پیش بیاید: تو به مودون می‌روی. به خانه‌ی کی؟ با کی؟ شنبه ساعت ۶ غروب در خیابان آلری، در منطقه‌ی ۱۵ که محل تو نیست چه کار می‌کردی؟ و غیره. می‌بینی ماری، عزیزکم؟ تمام این‌ها ممکن است بر ذهن مردی بیکاره و عاطل و باطل آوار شود. مردی که چیزی ندارد تا اشتیاق لبریزش را بر آن بیاویزد.»

خطاب به عشق – نامه‌های عاشقانه آلبر کامو و ماریا کاسارس

 

[Rozaleh]

اما من واقعا چه می‌خواهم؟ برای چه این‌جا هستم؟ چرا نمی‌روم؟ این جا مانده‌ام که به چه چیزی برسم؟

یک اتفاق مسخره – فیودور داستایوسکی

 

[Rozaleh]

همه‌ی ما فوق‌العاده و به‌طور غیر قابل تحملی حسابگر، بی‌اعتنا و بی‌حال شده‌ایم؛ خواب‌رفته و یخ زده‌ایم. اگر کسی برای لحظه‌ای هم شده ما را تکان بدهد و گرم کند، باید از او سپاسگزار باشیم.

رودین – ایوان سرگی‌یویچ تورگنیف

 

[Rozaleh]

کتاب زیاد می‌خواندم، اما نه خیلی متنوع: دوست داشتم کتاب‌های دلخواهم را چند بار بخوانم.

چوب نروژی – هاروکی موراکامی

 

[Rozaleh]

هیچ می‌دانی بزرگترین درنده دنیا کیست؟ لابد خواهی گفت شیر. نه، به هیچ وجه! بزرگترین درنده دنیا آدم است.

آزادی یا مرگ – نیکوس کازانتزاکیس

 

[Rozaleh]

می‌خواستی به کجا برویم؟ مگر انسان از روزی که بدنیا می‌آید رو به قبرستان نمی‌رود؟

آزادی یا مرگ – نیکوس کازانتزاکیس

 

[Rozaleh]

دانستن ذات آدم‌ها دردی را دوا نمی‌کند، مگر نه؟ منظورم این است که هرقدر هم آدم به چیزی فکر کند، در نهایت این ذات آدم است که هدایتش می‌کند چه‌کار کند و چه‌کار نکند. وقتی یک نفر دست به کاری زده که در ذات اوست، اعدام‌کردنش چه فایده‌ای دارد؟ مثل این است که گرگ را به‌خاطر خوردن بره اعدام کنید. ذات گرگ‌ها را که عوض نمی‌کند، می‌کند؟ یا اعدام مردی که عیسی را لو داد… چیزی را عوض نکرد، کرد؟

استاد پترزبورگ – جان ماکسول کوتسی

 

[Rozaleh]

اگر در تاریکی قیرگون گیر بیفتی، تنها کاری که می توانی بکنی این است که سفت و سخت بنشینی تا چشمانت به تاریکی عادت کند.

چوب نروژی – هاروکی موراکامی

 

[Rozaleh]

عشق! همه‌چیزش مرموز است: از به‌وجودآمدن و بسط‌یافتنش گرفته تا از بین‌رفتنش. یا به‌وضوح مثل یک بامداد نشاط‌انگیز ناگهان تجلی می‌کند، یا مدتی مثل آتش زیر خاکستر سوسو می‌زند و همین که همه‌چیز تمام شد تازه راه خودش را در روح آدمی باز می‌کند؛ گاهی مثل ماری در قلب آدمی می‌خزد و گاهی دفعتاً آن را رها می‌کند و بیرون می‌رود… بله، بله، این مسئله مسئله‌ی مهمی است. در روزگار ما کیست که عاشق شود و کیست که یارای عاشقی داشته باشد؟

رودین – ایوان سرگی‌یویچ تورگنیف