متفرقه معرفی کتاب، متن برگزیده

[Rozaleh]

زندگی، برای آنان، یعنی فقط نمردن.

همه می‌میرند – سیمون دوبوار

 

[Rozaleh]

اگر آدمی برای چرای زندگی خود پاسخی داشته باشد کم و بیش با هر چگونه‌ای می‌سازد.

غروب بت‌ها – فریدریش نیچه

 

[Rozaleh]

به او یاد بده رضایت شخصى‌اش از همه چیز مهم‌تر است. به او بگو اگر چیزى ناراحتش کرد، آن را به صداى بلند بگوید، بیانش کند و در صورت لزوم فریادش بزند.

مانیفست یک فمینیست – چیماماندا انگوزى آدیشى

 

[Rozaleh]

بشر حتی اگر سرش فقط به کار خودش مشغول باشد باز هم گرفتار است. حتی اگر انسان درست و شریفی باشد.

روباه و گل‌های کاملیا – اینیاتسیو سیلونه

 

[Rozaleh]

علاج درد به اندازه خود درد رنج‌آور است.

همه می‌میرند – سیمون دوبوار

 

[Rozaleh]

برای تنها زیستن، یا حیوان می‌باید بود، یا خدا.» این گفته‌ی ارسطوست و مورد سوم را از قلم انداخته است: هر دو می‌باید بود، یعنی فیلسوف.

غروب بت‌ها – فریدریش نیچه

 

[Rozaleh]

هر خبری بشود، زندگی مردم فقیر عوض نمی‌شود.

یک مشت تمشک – اینیاتسیو سیلونه

 

[Rozaleh]

کارهای برجسته‌ای که آدمی به پیروی از وسوسه‌ای درونی می‌کند باید ناگفته بماند؛ همین که آن را به زبان بیاوری و از آن لاف بزنی چیزی بیهوده و بی‌معنی جلوه می‌کند و پست و بی‌مقدار می‌شود.

بارون درخت نشین – ایتالو کالوینو

 

[Rozaleh]

دارد گریه می‌کند اما می‌دانم اشک، مردگان را به ما بازنمی‌گرداند. ولی جز این چه می‌توان کرد.

روباه و گل‌های کاملیا – اینیاتسیو سیلونه

 

[Rozaleh]

دوباره سکوت و تاریکی همه‌جا را فرا گرفت – من پیه‌سوز اطاقم را روشن نکردم، خوشم آمد که در تاریکی بنشینم – تاریکی، این ماده غلیظ سیال که در همه‌جا و در همه چیز تراوش می‌کند. من به‌ آن خو گرفته بودم – در تاریکی بود که افکار گم شده‌ام، ترس‌های فراموش شده، افکار مهیب باور نکردنی که نمی‌دانستم در کدام گوشه مغزم پنهان شده بود، همه از سر نو جان می‌گرفت، راه می‌افتاد و به من دهن کجی می‌کرد – کنج اطاق، پشت پرده، کنار در، پر از این افکار و هیکل‌های بی‌شکل و تهدید کننده بود.

بوف کور – صادق هدایت