پرونده هیولا معمای غول حیات و فرش‌های شیمیایی

[AZHHAR]

"اختصاصی اینجانب"​

 

[AZHHAR]

در آرشیوهای پلیس شهر "شیمی‌کارپت‌ویل" (شهری که همه خونه‌هاش فرش‌های دستباف دارن و آزمایشگاه‌های شیمی تو هر کوچه‌ای هست)، یک پرونده عجیب و غریب ثبت شده که بیشتر شبیه کمدی علمی-فرشی هست تا جنایی!

 

[AZHHAR]

قتل‌های زنجیره‌ای با روش "رشد گیاهی بیش از حد"قربانیان به درخت تبدیل می‌شن، اما با یک پیچش خنده‌دار: بدنشون با الگوهای فرش ایرانی قاطی می‌شه! غول داستان، موجودی به نام حیات، فکر می‌کنه داره به آدما "حیات ابدی" می‌ده، اما در واقع اون‌ها رو به یک فرش زنده گیاهی تبدیل می‌کنه که می‌تونی روش راه بری و همزمان آبیاری کنی!

 

[AZHHAR]

شهر شیمی‌کارپت‌ویل معروف به دو چیزه: کارخانه‌های فرش‌بافی سنتی و آزمایشگاه‌های شیمی پیشرفته. مردم اینجا عادت دارن فرش‌هاشون رو با رنگ‌های شیمیایی طبیعی رنگ کنن، اما اخیراً یک شیمی‌دان دیوانه آزمایش‌هایی روی "معجون حیات گیاهی" کرده بود. ترکیبی از نیتروژن، فسفر، پتاسیم (NPK کود گیاهی) با یک کاتالیزور جادویی. این معجون غولی به نام حیات رو بیدار کرد. موجودی که از دل یک فرش قدیمی پر از دانه‌های گیاهی بیرون اومد!

 

[AZHHAR]

قربانی اول: پروفسور علی اکسیدیان، شیمی‌دان فرش‌شناس ۵۵ ساله. پروفسور داشت روی فرمول "رنگ ابدی برای فرش" کار می‌کرد. یک معجون که گیاهان رو سریع رشد می‌داد تا الگوهای فرش طبیعی بشن. آخرین حرفش به دستیارش: "کشف کردم! غولی به نام حیات که زندگی رو ابدی می‌کنه. فقط یک قطره معجون کافیه!"

 

[AZHHAR]

دو روز بعد، جسدش پیدا شد: بدنش به یک فرش پرزدار زنده تبدیل شده بود! ریشه‌ها از پاهاش مثل حاشیه فرش آویزون، الگوهای ترمه از بازوهاش رشد کرده، و صورتش... یک گل بزرگ با لبخند شیمیایی! کالبدشکافی نشان داد واکنش زنجیره‌ای: سلول‌هاش با پلیمرهای گیاهی قاطی شده و به یک "فرش-درخت" تبدیل شده.

 

[AZHHAR]

قربانی دوم: خانم فاطمه پلیمری، بافنده فرش حرفه‌ای ۴۰ ساله. فاطمه داشت تحقیق می‌کرد چرا فرش‌های جدیدش "زنده" می‌شن. آخرین پستش در گروه واتساپ بافنده‌ها: "اگر حیات ابدی تو فرش باشه، من حاضرم! #فرش_زنده"

 

[AZHHAR]

جسدش کنار یک ارlenmeyer فلاسک بزرگ پیدا شد. بدنش کاملاً یک فرش قشقایی گیاهی شده بود، با پیچک‌های سبز به جای نخ، و گل‌های شیمیایی از چشم‌هاش جوانه زده. شاهدان گفتند صدایی شنیدن که می‌گفت: "بیا، من حیاتم... ابدی شو!"

 

[AZHHAR]

قربانی‌های بعدی: سه نفر دیگه: یک دانشجوی شیمی، یک فروشنده فرش، و یک باغبان آماتور. همه‌شون معجون حیات رو تست کرده بودن. اجساد مشابه: فرش‌های زنده با الگوهای بته‌جقه گیاهی، که گاهی تکان می‌خورن و می‌گن "آب بده!". پلیس فکر کرد کار یک قاتل با سم گیاهی است، اما آزمایش‌ها نشان داد فقط یک "واکنش کاتالیزوری بیش از حد"!

 

[AZHHAR]

حیات غولی عظیم و خنده‌دار است: قد ۱۵ متر، بدنی از پوست درخت قاطی با پرزهای فرش (الگوهای اسلیمی و ترمه که مدام رشد می‌کنن)، پیچک‌ها مثل حاشیه فرش آویزون، گل‌های شیمیایی رنگارنگ که بوی کود می‌دن، و چشم‌های سبز درخشان که مثل لامپ LED می‌درخشن. دست‌هاش مثل دار قالی، و صدایش مثل مخلوط باد در برگ و صدای جاروبرقی روی فرش! حیات فکر می‌کنه داره "هدیه ابدی" می‌ده، چون از یک فرش قدیمی متولد شده که با معجون شیمیایی زنده شده.