پرونده هیولا معمای غول حیات و فرش‌های شیمیایی

[AZHHAR]

حیات خیلی "مهربون و سنتی" است! وقتی کارآگاه باهاش روبرو می‌شه، می‌گه: "ای انسان کوچک، چرا می‌ترسی؟ من به دوستانت حیات ابدی دادم، حالا فرش‌های زنده‌ای شدن که می‌تونی روش نماز بخونی و همزمان میوه بچینی!" بعد سعی می‌کنه کارآگاه رو هم تبدیل کنه. پرزهای فرش دور پاهاش می‌پیچه. اما کارآگاه یک بطری اسید سولفوریک رقیق همراه داشت (برای آزمایش!) و می‌پاشه روش. حیات عطسه می‌کنه و یک تن گرده فرشی پخش می‌شه، همه آزمایشگاه پر از گل می‌شه!

 

[AZHHAR]

پلیس با کمک آتش‌نشانی و بافنده‌های محلی، حیات رو محاصره می‌کنن. طلسم‌های شیمیایی کار نمی‌کنه. زخم‌هاش با واکنش فتوسنتز پر می‌شه! در نهایت، یک شاگرد سابق پروفسور کشف می‌کنه که حیات از "سرکه" (اسید استیک) متنفره، چون pH رو به هم می‌زنه و رشد گیاهی رو متوقف می‌کنه. اون‌ها کامیون‌های سرکه می‌ریزن و حیات کوچک می‌شه، مثل فرشی که تو ماشین لباسشویی رفته!

 

[AZHHAR]

حیات قبل از خواب شیمیایی زمزمه می‌کنه: "شما انسان‌ها... حیات واقعی رو نمی‌فهمید. من فقط می‌خواستم فرش‌هاتون ابدی بشه..." و کارآگاه جواب می‌ده: "داداش غول، دفعه بعد معجون‌ات رو تو قالیچه کوچیک تست کن، با برچسب 'خشک‌شویی نشود'!"

 

[AZHHAR]

پرونده بسته می‌شه، اما حالا تو شیمی‌کارپت‌ویل فرش‌های جدید همه ضدحیات می‌فروشن، با تضمین "رشد نمی‌کنه، قول!"​