مجموعه اشعار معینی کرمانشاهی

[mobina01]

افسرده ی از یار جدائیست دل من
سرگشته ی افتاده زپائیست دل من
کم دانه بریزید، که در گلشن گیتی
دل کنده زهر برگ ونوائیست دل من
عمریست دلم ساخته با هرچه بلا هست
تا عشق بداند، چه بلائیست دل من

 

[mobina01]

ای چرٖاغِ دل تاریکم
از این خانه مرو

آشنای تو منم ،
بر درِ بیگانه مرو

شمع من باش و بمان
نور ز تو اشک ز من

جان فشان تو مَنم،
در بر پروانه مرو...

 

[mobina01]

به انتظار نبودی، زِ انتظار چه دانی

تو بی‌قراری دل‌های بی‌قرار، چه دانی

 

[mobina01]

دردا که درد عشق تو از گفتگو گذشت
وز عمر من مپرس که آبی به جو گذشت

هر ک.س نشان من از تو پرسید همین بگوی
دیوانه ای که عاقبت از آبرو گذشت

 

[mobina01]

چیست گیتی ؟ محفلی با قیل و قال آمیخته
ذره‌هایی از وجود با زوال آمیخته

این تلاش آرزو آمیز هستی نام چیست ؟
خواب بی تعبیر گنگی با خیال آمیخته

وین گنه‌آلوده کردار پر از تشویش چیست ؟
اشتیاق لذتی با انفعال آمیخته

چیست این مخلوق لایشعر که دارد شوق فیض ؟
یک جهان نقصان به یک ارزن کمال آمیخته

قهر و مهر بی دلیل روزگار سفله چیست ؟
زشت‌خوییهای با غنج و دلال آمیخته

این همه کاوش برای درک ابهامات چیست ؟
فرض مجهولی به سوای محال آمیخته

هر دم از بهر دمی دیگر که گردد زندگی
وه چه عزت‌ها که با صدها سؤال آمیخته

 

[mobina01]

کاش عشقی بود، تا با سوز جان می ساختیم
روز و شب می سوختیم و با جهان می ساختیم

کاش در کنج قفس هم یاد گلروئی به سر
داشتیم و با جفای باغبان می ساختیم

عمر ما هم گر بهاری داشت در دوران خویش
چون چمن با برگ ریزانِ خزان می ساختیم

گر هم از بگذشته شیرین خاطراتی مانده بود
با گذشت تلخ عمر بی امان می ساختیم

گر گمان می رفت سامان می پذیرد زندگی
با مهارتهاش بهر امتحان می ساختیم

گر پر وبالی بجا می ماند دور از چشم خلق
باز با خاشاک و خاری آشیان می ساختیم

بود اگر دلبستگی، ما هم ز رنج این وآن
کاخ عیشی گوشه این خاکدان می ساختیم

ما نمی خواهیم سامانی اگر سر داشتیم
تاکنون با هرچه می شد سایبان می ساختیم

گر به دست و پای ما بند تعلق بسته بود
با عذاب زندگی چون دیگران ، می ساختیم

 

[mobina01]

مرغ محبتم من ، كي آب و دانہ خواهم

با من يگانگي كن ، يار يگانہ خواهم