دانستنی مناسبت‌های جالب

[؛)Lunika]

برای شرکت کردن در این فستیوال هیچ محدودیت سنی وجود ندارد و هر کسی با هر سن و سالی اجازه دارد تا در این جنگ شرکت کند و همین باعث شده تا مردم به صورت خانوادگی در جشن شرکت کرده و طرفداران فستیوال نیز به این طریق بیشتر ‌شوند.

 

[؛)Lunika]

با اینکه جنگ‌افزارهای این فستیوال خطرناک نبوده و باعث آسیب دیدگی نمی‌شوند، اما گروه‌های اورژانس، پزشکی، پلیس و آتش نشانی اطراف محل فستیوال را پوشش می‌دهند تا در صورت بروز مشکل به سرعت در محل حاضر شوند.

 

[؛)Lunika]

این فستیوال علاوه بر شرکت‌کنندگان چند هزار نفری، تماشاچیان بسیاری هم دارد؛ کسانی که قادر به شرکت کردن در جشن نیستند، می‌توانند در محل‌های مشخص شده برای تماشاگران، ایستاده و جنگ را از نزدیک ببینند و در شادی شرکت‌کنندگان سهیم شوند. این فستیوال که از ساعت ۱۰ صبح آغاز می‌شود، معمولاً تا بعدازظهر ادامه پیدا می‌کند و هر ک.س که در میانه بازی خسته شود، می‌تواند برای دقایقی زمین بازی را ترک کند.

 

[؛)Lunika]

در بسیاری از کشورهای برگزار کننده این فستیوال، بالش‌های مخصوص جنگ از مدت‌ها قبل در فروشگاه‌ها موجود بوده و به شرکت‌کنندگان فروخته می‌شود تا همه آنها از شرایط تقریبا یکسانی برخوردار باشند. پس از برگزاری یک روز بسیار شاد، حالا نوبت به مأموران شهرداری می‌رسد تا با زحمت فراوان پرهای پخش شده در شهر را تمیز کنند. همین امر باعث شده‌است تا مسئولان به فکر راه حلی برای این مشکل بیفتند. در بسیاری از کشورها قرار شده‌است تا فضایی سر پوشیده برای این روز ساخته‌شود تا پرها به وسیله باد در کل شهر پخش نشوند.

 

[؛)Lunika]

روز جهانی آرزو
آخرین بار چه زمانی آرزو کرده‌اید؟ آیا در تولد اخیرتان بود؟ آیا برای سلامتیتان آرزو کردید یا این که به کسی که دوست داشتید، برسید؟ آرزوها اشکال و انواع متفاوتی دارند، اما همگی به نوبه خودشان مهم هستند.

 

[؛)Lunika]

اگر آرزویی در دل نداشته باشید، قطعاً امیدواری هم نخواهید داشت. روز جهانی آرزو، روزی است که در آن آرزوها را به هر شکلی جشن می‌گیرند و شامل آرزوهایی می‌شود که شرایط تضمینی برای رسیدنش وجود ندارد، اما بلاخره در دل‌ها وجود دارد.

 

[؛)Lunika]

سازمان « آرزو کن» چنین روزی را تعیین کرده‌است. در واقع این سازمان هیچ سود خاصی نمی‌برد و تنها هدفش کمک به کودکان بیمار است تا یاد بگیرند چگونه آرزو کنند و امید به زندگی داشته باشند. معمولاً برای کودکان دوساله تا نوجوانان 17ساله این فعالیت‌ها به انجام می‌رسد.

 

[؛)Lunika]

سازمان در طول این سال‌ها فعالیت خود را به شدت گسترش داده‌است و حدودا در 45 کشور مختلف در سراسر جهان فعالیت دارد. به نظر شما اگر همین امیدواری برای آرزو کردن باعث شود که یک نفر به خواسته خود برسد، چقدر حس خوبی ایجاد خواهد شد؟
این سازمان از بچه‌ها می‌خواهد که آرزوهای خود را ارسال کنند تا شاید خود سازمان بتواند برایشان کاری انجام دهد و آن‌ها را زودتر به آرزوهایشان برساند.

 

[؛)Lunika]

«کریستوفر گراسیوس» تقریباً هفت‌ساله بود که پلیس افسر شده‌بود. یک فرد بیمار بود که عده‌ای، او را به آرزوهایش رسانده‌بودند. این اتفاق در 29 آوریل سال 1980 روی داد. به همین دلیل افراد دیگر هم بعد از شنیدن داستان زندگی‌اش، به این فکر افتادند که به دنبال برآورده کردن آرزوی کودکان بیمار باشند و همین باعث ایجاد بزرگترین سازمان خیریه کودکان در جهان شد.

 

[؛)Lunika]

بعد از آن، روز جهانی آرزو را نام گذاری کردند که مصادف با سالگرد برآورده شدن آرزوی «کریس» بود. اکنون بیش از 28 کشور در سراسر جهان روز جهانی آرزو را جشن می‌گیرند و به دنبال برآورده کردن آرزوی کودکان بیمار هستند. هر شخصی می‌تواند در این جشن شرکت کند و البته در چنین روزهایی این جشن‌ها در شبکه‌های اجتماعی یاد آوری می‌شود.