مجموعه اشعار مهدی اخوان ثالث

[mobina01]

دلم گرفته ازین سنگدل خراب آباد
به سیم می زنم آخر، هرآنچه باداباد

«سرم به دنیی و عقبی فرو نمی آید»
عروس بختِ که خواهد مرا کند داماد؟

 

[mobina01]

#هر ڪه خود داند و خداے دلش

ڪه چه #دردے ست، ڪجاى دلش

 

[mobina01]

اے چمان در چمن آزاد ،
چه دانے به قفس
حالت مرغك بے تاب
چه خواهد بودن ؟

ڪنج زندان دلِ سودا
زده هذيان گويد
تا ڪه فرجام تب و تاب
چه خواهد بودن ؟

 

[mobina01]

و روح صبح آنگه پیش چشم من
برهنه شد به طنازی
و خود را از غبار حسرت و اندوه
در آیینه ی زلال جاودانه ،
شست و شویی کرد.
بزرگ و پک شد
و ان توری زربفت را پوشید
و آنگه طرف دامن تا ،
کران بیکران گسترد
در این صبح بزرگ شسته ...!

 

[mobina01]

قصه‌ے روز و شب من سخنے مختصر است

روز در "خوابِ خیالاتم"
و "شب بیدارم"

 

[mobina01]

تشنه ام امشب، اگر باز خيال لبِ تو
خواب نفرستد و از راهِ سرابم نَبَرَد
كاش از عمر، شبي تا به سحر چون مهتاب
شبنمِ زُلفِ تو را نوشم و خوابم نَبَرَد

 

[mobina01]

تو چه دانی
که پسِ هر نگهِ ساده ی من ...
چه جنونی،
چه نیازی،
چه غمی است؟

 

[mobina01]

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر؛ با آن پوستین سردِ نمناکش
باغ بی برگی، روز و شب تنهاست،
با سکوت پاکِ غمناکش
سازِ او باران، سرودش باد
جامه اش شولای عریانی‌ست
ورجز، اینش جامه ای باید

بافته بس شعله ی زر تارِ پودش باد
گو بروید،هرچه در هر جا که خواهد، یا نمی خواهد
باغبان و رهگذاری نیست
باغ نومیدان
چشم در راه بهاری نیست ...
گر زچشمش پرتو گرمی نمی تابد،
ور برویش برگ لبخندی نمی روید؛
باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست؟

داستان از میوه های سربه گردونسای
اینک خفته درتابوت پست خاک می گوید
باغ بی برگی
خنده اش خونیست اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش میچمد در آن

پادشاه فصل ها ، پائیـز ...

 

[mobina01]

آرزوهای دل شوریده بر بالش نوشتم
نیمه شب پرواز دادم در فضا پروانه ام را

گفتمش پروانه جان!پرواز کن تا دور دستان
من دگر رفتم زگرد آرزوها خانه ام را

 

[mobina01]

چمدان بسته‌ام از هرچه منم دل بکنم
پیرو عقل شوم قید دلم را بزنم

چمدان بسته‌ام از "خواستنت" کوچ کنم
تا "نبودت" بروم گور خودم را بکنم

شرح دلتنگی من بی تو فقط یک جمله‌ست
"تا جنون فاصله‌ای نیست از اینجا که منم"