دلنوشته تکمیل شده مهر سکوت | اثر Yalda.Sh کاربر انجمن رمان بوک

[شاهدخت]

دختری که در کنج تنهایی خود بی‌صدا هق می‌زند و برای گذشته‌ای که به سختی گذرانده و خاطرات تلخی را که در ذهنش نقش بسته است می‌گرید.
برای دردی که به دوش می‌کشد و هیچ‌وقت راهی برای درمانش نیست اشک می‌ریزد.

 

[شاهدخت]

دختری که خود را قوی و شاد نشان می‌دهد؛ امّا هیچ‌ک.س نمی‌داند پشت این چهره‌ی قوی و شاد دختر بچه‌ای تنها و غمگین زندگی می‌کند.
دختر بچه‌ای که حسرت در دست گرفتن بادکنک قرمز رنگی بر دلش ماند. دختر بچه‌ای که جز عروسک مو فرفری‌اش دوستی ندارد.

 

[شاهدخت]

خانه خالی شد و این صدای هق‌هق‌های کهنه‌ٔ چندین ساله‌ای است که خانه را در بر گرفته است.
هق‌هق‌هایی که در تنهایی صدایشان تا به آسمان هم کشیده می‌شود و ماه آسمان به‌ حال دلِ سوخته‌ی دخترک می‌گرید.

 

[شاهدخت]

دخترکی که در شلوغی، صدای قه‌قهه‌اش آسمان را می‌خراشد. قدم‌های محکمش زمین را می‌شکافد و حرف‌های تیزش دل آدم‌ها را می‌رنجاند؛
امّا این خود اصلی دخترک نیست، چهره‌ی اصلی دخترک را کسی جز دیواره‌های تنگ و تاریک اتاق کوچکش ندیده است.

 

[شاهدخت]

دختری که نمی‌تواند خوشی بی‌حد و مرز را تجربه کند. دختری که نمی‌تواند بی‌حد و مرز از سختی‌ها و دردهای خود به کسی بگوید. دختری که نمی‌تواند از تبعیض‌های جامعه سخنی بگوید. دختری که نمی‌تواند کار دلخواه‌اش را بدون بحث و کشمکش انجام دهد.

 

[شاهدخت]

دختری که نتوانست با امنیت و آرامش در کوچه‌ و خیابان‌ها قدم بردارد، قدمی که بدون ترس و دلهره باشد. دختری که نتوانست برای سخن:
- تو دختر هستی، باید رعایت کنی.
جوابی بدهد؛ سخنی برای:
- بیرون پر از گرگ است و برای تو امن نیست.
بگوید!

 

[شاهدخت]

به ظاهر خوب هستم امّا نمی‌دانم خوب بودن چه‌گونه است. کدام خوب بودن؟ اشک، درد، سکوت و آرزوی مرگ داشتن را خوب بودن می‌دانید؟
به کدامین گناه سکوت علامت رضایتم است؟ به‌خاطر رضایت نه، بلکه به‌خاطر مهر سکوتی که بر روی لب‌هایم زده‌ شد، سکوت می‌کنم و تنها لبخند تلخی از ناچاری بر روی لب‌هایم می‌نشانم.

 

[شاهدخت]

درد برای من کلام:
- دختر و ناتوان بوده است.
کسی نمی‌داند که من به‌عنوان دختر چه‌ مقدار رنج کشیده‌ام!
آری، من همان دختر ناتوان شما هستم، که توانم از مردان سرزمینم بیشتر است. دختری از تبار رنج‌ها هستم... .

 

[شاهدخت]

در برای من زمانی است که به دروغ در جواب به سوال:
- خوب هستی؟
می‌گویم:
- خوب هستم.
امّا فقط خدا می‌داند که حالم هرچه هست؛ امّا خوب نیست. حالی دارم که فقط خود خدا می‌داند. هر حالی جز خوب بودن به حالم می‌آید. حالی را که فقط خود خدا می‌داند چه‌قدر به گریه احتیاج دارم، گریه‌ای که کسی دلیلش را جویا نشود.

 

[شاهدخت]

گریه‌ای بی‌انتها برای درد بی‌درمانی به نام «زندگی» احتیاج دارم، زندگیِ تلخی که من نقش کم‌رنگی در آن دارم امّا به‌قدری دردهایش را لمس کرده‌ام که خودم را نقش اصلی زندگی‌ام می‌دانم امّا...