پزشکی میلوفیبروز

[وِیان؛]

آزمایش خون:
در میلوفیبروز ، شمارش کامل سلول‌های خون به‌طور معمول سطح غیرطبیعی گلبول‌های قرمز را نشان می‌دهد ، درافراد مبتلابه میلوفیبروز کم خونی شایع است. تعداد گلبول‌های سفید خون و پلاکت‌ها نیز غیرطبیعی است. غالباً ، سطح گلبول‌های سفید خون بالاتراز حد طبیعی است، اگرچه این میزان دربعضی ازافراد ممکن است طبیعی یاحتی کمتراز حد طبیعی باشد. تعداد پلاکت میتواند بیشتریا کمتر ازحد نرمال باشد.

 

[وِیان؛]

تصویر برداری:
تصویربرداری‌هایی مثل رادیوگرافی ساده و ام آر آی (MRI) ازروش‌هایی می‌باشند که‌برای جمع آوری اطلاعات بیشتر درباره‌بیماری میلوفیبروز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

[وِیان؛]

بررسی وضعیت مغز استخوان:
بیوپسی و آسپیراسیون مغز استخوان نیزاز جمله مواردی است که‌می تواند تشخیص میلوفیبروز راتأیید کند. دربیوپسی نمونه‌های به‌دست آمده در آزمایشگاه برای تعیین تعداد و انواع سلول‌های یافت شده مورد مطالعه قرار خواهند گرفت.

 

[وِیان؛]

آزمایش‌های ژنتیکی:
نمونه‌ای ازخون یامغز استخوان دریک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفته تابه دنبال آن جهش‌های ژنی درسلول‌های خونی که‌می تواند باعث بروزبیماری میلوفیبروز شود به‌طور دقیق شناسایی شوند.

 

[وِیان؛]

درمان میلوفیبروز
برای تعیین اینکه کدام روش درمانی میلوفیبروز باتوجه به‌شرایط فرد مناسب‌تر است، پزشک ازیک یاچند شیوه برای ارزیابی وضعیت استفاده می‌کند. علاوه براین ، پزشک برای انتخاب بهترین شیوه درمانی ازوضعیت سرطان، وضعیت سلامتی و میزان تهاجمی بودن سرطان نیز کمک خواهدگرفت.

 

[وِیان؛]

میلوفیبروز غیرتهاجمی و با خطر کم امکان دارد نیازبه درمان فوری نداشته باشد. اما برعکس این موضوع زمانی که‌فردی دچار میلوفیبروز پرخطر ممکن است کاندید خوبی برای شیوه درمانی تهاجمی مثل پیوند مغز استخوان شناسایی شود. برای میلوفیبروز باخطر متوسط نیز درمان باهدف مدیریت علائم فرد مبتلا انتخاب خواهدشد.

 

[وِیان؛]

درصورتی که‌شاهد بروز علائمی مثل کم خونی، بزرگ شدن طحال یا عوارض دیگر نیستید، معمولاً نیازی به‌درمان نخواهیدداشت. پزشک احتمالاً به‌جای درمان معاینات منظم و تحت نظر داشتن وضعیت سلامتی و میزان پیشرفت بیماری رابا توجه به شرایط توصیه خواهدکرد. زیرا بعضی ازافراد سال‌های سال بدون هیچ گونه علامت و عوارضی به‌زندگی خود ادامه می‌دهند.

 

[وِیان؛]

درمان کم خونی در میلوفیبروز

اگر میلوفیبروز باعث کم خونی شدیدشده باشد، پزشک درمان‌های زیررا توصیه می‌کند:

انتقال خون.اگر کم خونی شدید دارید، انتقال خون به‌صورت دوره‌ای می‌تواند تعداد گلبول‌های قرمز شما راافزایش داده و علائم کم خونی مانند خستگی و ضعف راتا حد قابل توجهی کاهش دهد. البته گاهی اوقات، مصرف داروها نیز می‌توانند به‌بهبود کم خونی کمک کنند.

 

[وِیان؛]

درمان‌با آندروژن. استفاده‌از یک نسخه مصنوعی ازآندروژن یاهمان هورمون مردانه ممکن است باعث افزایش تولید گلبول‌های قرمز شده و در نتیجه دربرخی ازافراد کم خونی شدیدرا بهبود بخشد. البته آندروژن درمانی ممکن است خطراتی ازجمله آسیب کبدی و اثرات مردانه درزنان رابه دنبال داشته باشد.

 

[وِیان؛]

تالیدومید و داروهای مرتبط. تالیدومید (تالومید) و داروهای مشابه آن مانند لنالیدومید (رولیمید) و پومالیدومید (پومالیست)می توانندبه بهبود تعداد سلول‌های خونی فرد مبتلا کمک کرده و علاوه‌بر این می‌تواند تاحدی علائم ناشی‌از بزرگ شدگی طحال راکاهش دهند. البته این داروها باداروهای استروئیدی ترکیب هم می‌شوند. تالیدومید و داروهای مرتبط باآن نیز عوارض جانبی داشته و می‌تواند درمادران باردار منجربه بیماری‌های مادرزادی درنوزادان شود.