آبزیستان میگو| کتاب میگو

[آریادخت]

آیلین که انگار متوجه رمز شده و می‌داند چه چیزی درون کیف است، چند شبانه‌روز در کافه‌ی موسیو منتظر ابراهیم می‌ماند، اما هیچ‌یک از شب‌ها ابراهیم پیدایش نمی‌شود

 

[آریادخت]

برخلافِ ابراهیم که پرستار است و مؤدب به نظر می‌رسد. اما این فقط قضاوتِ اولیه‌ای است که نمایشنامه به ما القا می‌کند.

 

[آریادخت]

با پیش رفتنِ داستان متوجه می‌شویم که ابراهیم درصدد است یک کیف با محتویاتی مهم را به آیلین برساند

 

[آریادخت]

اما آیلین فکروذکرش رسیدن به کیف است. وقتی خبر مرگ موسیو به گوش می‌رسد

 

[آریادخت]

به‌جای او، محسن کسی است که هرشب به هوای غیاب موسیو به کافه می‌آید و با نوشیدنی و غذا از خودش پذیرایی می‌کند. در این میان به آیلین دل می‌بندد

 

[آریادخت]

احتمال می‌رود پای ساواک در میان باشد. در نهایت، وقتی ابراهیم با سروان سراغ آیلین می‌آید، متوجه می‌شویم ماجرای کیف تله‌ای بیش نبوده است.

 

[آریادخت]

داستان نیز یک‌خطی و ساده است و از پیچش‌‌های زیادِ درام در این اثر خبری نیست. اما دیالوگ‌های ساده و روان و طنزِ تلخِ داستان، مخاطب را تا پایان با خود همراه می‌کند.

 

[آریادخت]

نمایشنامه‌ی میگو بیش از آنکه در شخصیت‌ها و احساس و عواطف آن‌ها عمیق شود، به فضا و داستان می‌پردازد.

 

[آریادخت]

کتاب میگو برای چه کسانی مناسب است؟
مطالعه‌ی این نمایشنامه به متخصصان حوزه‌ی ادبیات نمایشی، کارگردانان تئاتر و علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های ایرانی توصیه می‌شود.

 

[آریادخت]

سروان: چه فرقی می‌کنه احمق، بازم کن.
ریحان: درست حرف بزن، خو، نوکرت که نیستُم