آموزشی نحوه نوشتن یک داستان کوتاه در 7 مرحله

[آریانا]

یک روش دیگر برای جذب خوانندگان این است که روایت را از میانه داستان شروع کنید. به گفته كورت ونگوت، این فرم باید تا حد ممكن نزدیك به پایان شروع شود و این استراتژی دقیقاً همین هدف را دنبال می کند.

این نوع روایت، قید و بندهای ساختارهای داستان گویی سنتی را سست می کند و به شما این امکان را می دهد که با آزادی بیشتری بنویسید. اگر این بدان معناست که مقدمه چینی شما کمی بدون نظم خواهد بود اشکالی ندارد همیشه می توانید بعداً دوباره آن را اصلاح کنید.

 

[آریانا]

مرحله 3. داستان را بنویسید
هنگامی که شروع به نوشتن داستان های کوتاه خود می کنید، باید توجه داشته باشید که شما قصد نوشتن تعداد محدودی از کلمات را دارید، به این معنی که هر جمله نسبت به یک اثر بلندتر از اهمیت بیشتری برخوردار است. هر جمله را بخوانید تا مطمئن شوید که این جمله به طور مستقیم پیرنگ داستان را پیش می برد یا پیش زمینه ای را ارائه می دهد، در غیر این صورت شما فقط فضای گرانبهایی که در اختیار دارید را هدر می دهید.

تمام آن زمان و تلاشی که برای ایجاد احساسات کلیدی خود صرف کرده اید به یاد آورید؟ اکنون زمان آن است که آنرا عملی کنید. ادگار آلن پو می گوید: "یک داستان کوتاه باید یک حس و حال واحد داشته باشد و هر جمله ای باید برای رسیدن به آن احساس نوشته شود." اطمینان حاصل کنید که هر جمله نه تنها داستان را پیش می برد بلکه به "حس و حال" یا احساسات کلیدی داستان نیز کمک می کند. خود ادگار آلن پو این کار را بطور شگفت انگیزی در داستان "قلب رازگو" انجام می دهد:

 

[آریانا]

پس از آن که بسیار صبورانه مدتی دراز منتظر ماندم و صدای دراز کشیدن او را به روی تختخواب نشنیدم، بر آن شدم که شکافی کوچک، بسیار کوچک، در پوشش فانوس باز کنم. بدین ترتیب بازش کردم – نمی‌توانید تصور کنید که تا چه حد بی سرو صدا و آهسته– تا آن‌که سرانجام باریکه‌ی بی‌رمقی از نور، مانند تک رشته‌ای از تار عنکبوت از شکاف فانوس شلیک شد و درست به روی چشم کرکسی افتاد. باز بود- باز، تماما باز- و من همچنان‌که به آن زل زده بودم سخت برآشفته شدم. با وضوح کامل می‌دیدمش ـ آبی مات با پرده‌ی بسیار نازک نفرت انگیزی به روی آن که مغز استخوانم را منجمد می‌کرد اما از چهره یا بدن پیرمرد چیز دیگری نمی‌دیدم زیرا گویی از روی غریزه خط نور را درست به روی آن نقطه‌ی لعنتی انداخته بودم.

 

[آریانا]

مرحله 4. یک پایان قوی بنویسید
هیچ چیز برای یک خواننده ناامید کننده تر از یک روایت زیبا با یک پایان ضعیف نیست. هنگامی که به پایان داستان خود رسیدید، ممکن است وسوسه انگیز باشد که هرطور شده داستان را تمام کنید، اما وسوسه نشوید!

اگر از پایان داستان کوتاه خود اطمینان ندارید، داستان را مرور کنید. سپس از خود بپرسید: خواننده می خواهد این داستان چطور به پایان برسد؟ ترکیبی از آنچه برای شخصیت ها واقع بینانه است و آنچه بیشترین تأثیرگذاری را دارد پاسخ این سؤال است. ارنست همینگوی در داستان "تپه هایی مانند فیل های سفید"، که به داستان زوجی می پردازد که در یک دوراهی عاطفی گرفتار شده اند چنین پایانی را توانسته است رقم بزند:

 

[آریانا]

در بازگشت، از سالن نوشگاه، که در آن مردم به انتظار آمدن قطار چیز می‌نوشیدند، گذشت. یک گیلاس آنیس نوشید و مردم را نگاه کرد. آن‌ها همه معقولانه انتظار می‌کشیدند. از لای پرده مهره‌ای بیرون رفت. دختر، که پشت میز نشسته بود، به او لبخند زد.

مرد پرسید: "حالت بهتر شد؟"

دختر گفت: "حالم خوبه. چیزیم نیست. حالم خوبه."

 

[آریانا]

حتی اگر پایان داستان خود را از روز اول می دانید، هنوز هم باید آن را برای ایجاد حداکثر تأثیر عاطفی اجرا کنید. می توانید برای پایان دادن به داستان خود از یک گفتگو استفاده کنید، یا مطلبی را در آخرین جمله داستان فاش کنید بطوریکه خواننده با خواندن آن مبهوت شود. ویلیام فاکنر در انتهای داستان "یک گل سرخ برای امیلی" از این روش استفاده می کند:

آن وقت ما متوجه شدیم که روی بالش دوم اثر فرورفتگی سری پیدا بود. یکی از ما چیزی را از روی آن برداشت. ما به جلو خم شدیم. همان گرد تلخ و خشک، بینی ما را سوزاند. آنچه دیدیم یک نخ موی خاکستری چدنی بود.

 

[آریانا]

سرانجام، پس از نوشتن پایان داستان خود، دوباره از خود بپرسید: آیا این پایان براساس صحنه های قبلی معنا دارد؟ اگر چیز غیرقابل انتظاری است، آیا در جایی از داستان بدون آنکه خیلی واضح باشد، به آن اشاره شده است؟ مهمتر از همه، آیا این یک تأثیر احساسی قوی بر روی خواننده داستان می گذارد؟ پس از اینکه به همه این سؤالات پاسخ مثبت دادید، شما آماده اید تا ویرایش داستان را شروع کنید.

 

[آریانا]

مرحله 5. داستان خود را دوباره بخوانید
شاید فکر کنید که چون داستان کوتاه خود را با دقت می نویسید، ممکن است نیازی به ویرایش نداشته باشد. جواب منفی است! از آنجا که این فرم داستان نویسی بسیار مختصر است، شما جایی برای خطا ندارید، بنابراین حتماً با دقت ویرایش کنید، و از اول داستان خود را بخوانید.

حداقل سه بار کل داستان خود را بخوانید. به جریان کلمات، قوّت احساسات کلیدی و سازگاری قسمت های مختلف پیرنگ و شخصیت های خود بیاندیشید. هرگونه ناسازگاری را که می یابید، یادداشت کنید، حتی اگر فکر می کنید که آنها اهمیت ندارند. یک چیز بسیار جزئی می تواند بر کل روایت تأثیر منفی بگذارد.

 

[آریانا]

مرحله 6. خود را ویرایش کنید
ویرایش ناسازگاری ها همیشه سخت و طاقت فرساست، به خصوص در داستان های کوتاه، که حتی نقص های کوچک پیرنگ کاملاً آشکار اند. این موارد را لازم است تا جایی که می توانید اصلاح کنید. اگر مجبور شدید قسمتهای قابل توجهی از داستان خود را بازنویسی کنید، به یاد داشته باشید که آن را سازگار با لحن و احساسات اصلی داستان خود نگه دارید.

اگر متوجه شدید که داستان شما بیش از حد طولانی شده است، ممکن است مجبور شوید متن خود را کاهش دهید. اگر توصیه ی ادگار آلن پو را دوباره بخواهیم عنوان کنیم، اگر یک جمله به حس و حال داستان اضافه نمی کند آن را حذف کنید! از حذف کردن نترسید.

 

[آریانا]

مرحله 7. از دیگران برای ویرایش کمک بخواهید
داستان خود را برای ویرایش به شخص دیگری بدهید، این کار می تواند شما را از انجام اشتباهات بزرگ نجات دهد. هیچ چیز مانند یک دیدگاه دیگر نمی تواند به ایرادات کار شما اشاره کند. اگر بتوانید از بیشتر از یک نفر کمک بخواهید نیز بهتر است! می توانید از یکی از دوستانتان بخواهید دنبال نقص های پیرنگ بگردد، دیگری از نظر املای کلمات و دستور زبان داستان را ویرایش کند، و نفر سومی به ساختار جملات و موارد دیگر بپردازد. اگر بتوانید با یک ویرایشگر حرفه ای کار کنید که نتیجه بهتری خواهید گرفت.