اخبار نسیم وصل همایون شجریان: من زاده‌ ایرانم جز مهر نمی‌دانم

[DELVIN]

به‌احتمال زیاد اجرای آثاری مانند «چرا رفتی»، «با من صنما»، «ایران من» و دیگر آهنگ‌های پرطرفدار همایون شجریان، امکان اجرای‌شان در این کنسرت وجود ندارد. ماجرا هم به جدایی همایون از برادران پورناظری برمی‌گردد. به هر حال آهنگ‌ساز این آثار پرطرفدار سهراب و تهمورس پورناظری هستند و احتمالاً بدون رضایت آن‌ها، امکان اجرای این آثار برای همایون شجریان وجود ندارد

 

[DELVIN]

آزاد میرزاپور سه‌تارش را کوک کرده است و کیبورد هم او را همراهی می‌کند، همایون می‌خواند: کجاست بارشی از ابر مهربان صدایت

این بار ارکستر و سه‌تار آواز همایون را همراهی می‌کنند.

آهنگ بعد با ریتمی در فضای موسیقی جَز آغاز می‌شود، شعر اما از غزل‌های سعدی است.

ای ساربان آهسته ران کارام جانم می‌رود / وآن دل که با خود داشتم با دل‌ستانم می‌رود

در ادامه تصنیفی را در دستگاه «ماهور» می‌شنویم.

 

[DELVIN]

«سرو چمان» آهنگی معروف که علاقه‌مندان به موسیقی ایرانی آن را با صدای محمدرضا شجریان در آلبومی با همین نام به‌یاد دارند. در دهۀ 80 خورشیدی، همایون کنار پدرش در همین سالن وزارت کشور و با همراهی گروه «آوا» تصنیف «سرو چمان» را خوانده است.

 

[DELVIN]

تصنیف «سرو چمان» به قطعه‌ای ضربی وصل می‌شود. سنتور و کمانچه و بربت و سازهای کوبه‌ای؛ قطعه‌ای ضربی در فضای ناب موسیقی ایرانی می‌نوازند.
ارکستر مقدمه‌ای می‌نوازد که این بار هم به گوش‌مان خیلی آشناست. دستگاه «نوا» و آهنگی از زنده‌یاد پرویز مشکاتیان. تصاویری از زنده‌یادان محمدرضا شجریان و پرویز مشکاتیان روی صحنه نقش می‌بندد. عکس‌ها که دیده می‌شوند، حاضران در تالار وزارت کشور برمی‌خیزند و ایستاده دست می‌زنند.

 

[DELVIN]

همایون هم عاشقانه برای پدرش زنده‌یاد محمدرضا شجریان دست می‌زند، از مردم تشکر می‌کند و آنها را به نشستن دعوت می‌کند.

همایون پیش از خواندن بغض کرد. محمدرضا شجریان همچنان با فاصله در قله آواز موسیقی ایرانی ایستاده است و یاد او برای اهالی هنر همیشه زنده است. شاید که نه، حتماً همایون شجریان برای دقایقی جای خالی پدر را احساس کرده که بغض در گلویش نشسته است، همایون اما مرد همین لحظات دشوار است، می‌خواند:

ای یوسف خوش نام ما / خوش می‌روی بر بام ما

 

[DELVIN]

آخرین قطعه از رپرتوار اصلی این کنسرت «به نام نامی ایران» است. تصاویری روی مانیتورها نقش می‌بندد. تصاویری از نقاط مختلف ایران عزیزمان؛ از غرب تا شرق، از شمال تا جنوب، از کویر تا جنگل‌های سبز، از کوه‌های زاگرس تا تخت جمشید، از باغ ارم تا سی‌وسه‌پل، از سعدیه تا حافظیه، از مسجد امام اصفهان تا نقش رستم، از کاخ گلستان تا نقش جهان، از گنبد سلطانیه تا قلعۀ فلک‌الافلاک، از دماوند تا زیگورات چغازنبیل و...

و همایون می‌خواند: من زادۀ ایرانم جز مهر نمی‌دانم...

 

[DELVIN]

بهتر از این نمی‌شد جمعیتی از ایران را به وحدت و یکپارچگی دعوت کرد، کل ارکستر برمی‌خیزند و تشویق حاضران بالا می‌گیرد. کنسرت تمام شده است، تماشاگران اما «مرغ سحر» می‌خواهند.

ارکستر مقدمه‌ای متفاوت می‌نوازد و همایون هم «مرغ سحر» را می‌خواند تا سنت پایان‌بندیِ کنسرت‌های پدر، در اجراهای او نیز پابرجا باشد.