نقد و بررسی بازی‌ها نقد و بررسی بازی Until Dawn Remake

[ممد صنوبر]

 

[ممد صنوبر]

هنگامی که حرف از ریمسترها و ریمیک‌های پی‌درپی می‌شود، همه ما یاد سونی و نسخه‌های متعدد The Last Of Us می‌افتیم. ریمستر و ریمیک TLOU توانستند تغییرات بزرگ و کوچکی در راه بهبود نسخه اصلی اعمال کنند، اما عنوانی که امروز با آن روبه‌رو هستیم،‌ جایزه غیرضروری‌ترین بازسازی دهه را از آن خود می‌کند.

 

[ممد صنوبر]

در نسل هشتم، Until Dawn یکی از خاص‌ترین تجربه‌ها را برای من رقم زد و در واقع آغاز راهی برای ساخت سری The Dark Pictures توسط Supermassive Games بود. با وجود گذشت حدود ۹ سال از این بازی، همچنان جلوه‌های بصری، کنترل بازی و خلاقیت‌هایی که در گیمپلی آن پیاده‌سازی شده‌اند، هیچکدام قدیمی به نظر نمی‌رسند. در وهله اول انتظار نداشتیم که با وجود چنین شرایطی، نسخه ریمیک آن را ببینیم، اما حالا که این اتفاق افتاد، باید پرسید که چه تغییرات و بهبودهایی در آن به وجود آمده است که ارزش ۶۰ دلار را داشته باشد؟

 

[ممد صنوبر]

داستان بازی از جایی شروع می‌شود که گروهی متشکل از چند جوان در منطقه‌ای کوهستانی و در یک کلبه دور هم جمع شده‌اند اما طی یک اتفاق دراماتیک، دو نفر از آن‌ها به قتل می‌رسند. پس از یک سال، ۸ نفر از این گروه مجدداً به همان کلبه قبلی‌شان باز می‌گردند اما متوجه می‌شوند تنها نیستند و کم کم اتفاق‌های مرموزی رخ می‌دهد که جان هر کدام از آن‌ها را به خطر می‌اندازد. داستان بازی و مسیر پیشروی آن کاملاً به انتخاب‌های شما بستگی داشته و در مجموع ۲۵۰ راه برای پایان رساندن بازی وجود دارد.

 

[ممد صنوبر]

داستان Until Dawn به طور کلی با وجود کاراکترهای جوان و کش و قوس‌هایی که بین آن‌ها وجود دارد، حال‌‌وهوای تینیجری به خود می‌گیرد که به مذاق برخی خوش نمی‌آید. جدا از این موضوع، بازی از لحاظ منطق روایی گاهی می‌تواند ضعیف عمل کند، چرا که منشا و دلایل یک سری از اتفاقات داستان برای بازیکن مبهم می‌مانند و توضیحی برای آن‌ها ارائه نمی‌شود. بخش مجزایی درباره میزان نزدیکی رابطه شخصیت‌ها با یکدیگر وجود دارد که در منوی بازی قابل مشاهده و در نوع خود جالب است، اما در عمل آن‌طور که سازنده‌ها این قسمت را پررنگ کرده‌اند، به کار نمی‌آید. دلیل اصلی این است که تعامل برخی شخصیت‌ها با یکدیگر بسیار محدود بوده و اثر پروانه‌ای که بازی به آن می‌بالد، چندان تاثیرگذار نبوده و سرنوشت اکثر شخصیت‌ها تنها در لحظه‌های حساس مخصوص به خود رقم می‌خورد، نه آن که تحت تاثیر انتخاب‌های قبلی شما بوده باشد.

 

[ممد صنوبر]

از سوی دیگر، دو پایان‌بندی جدیدی که به ریمیک اضافه شده‌، هیجان و استرس تصمیم‌گیری‌ها را به مراتب بالا برده‌ و قطعاً ارزش تکرار بیشتری به آن داده است، اما این سوال به طور ویژه مطرح می‌شود که آیا ارزش ۶۰ دلار را دارد؟ آیا ارزش داشت که منابع مالی و نیروی انسانی سونی و Ballistic Moon صرف چنین ارتقای کوچکی شود؟

 

[ممد صنوبر]

در مقایسه یک ریمیک با نسخه اورجینال، اولین چیزی که به ذهن همه خطور می‌کند و به چشم‌مان می‌آید، ارتقای جلوه‌های بصری است. Until Dawn Remake در برخی قسمت‌ها، به خصوص نورپردازی ابتدای بازی که نور خورشید در محیط کوهستانی به چشم می‌خورد، اصلاً خوب عمل نمی‌کند. در واقع هنگامی که نسخه اورجینال و ریمیک را در چپتر اول بازی مقایسه می‌کنیم، بدین گونه است که یک بازی در دو زمان مختلف از روز (به لطف فیلتر زرد رنگ نسخه ریمیک) نمایش داده می‌شوند.

 

[ممد صنوبر]

پیشرفت مدلِ شخصیت‌ها، بافت‌ها و نورپردازی محیط داخلی پیشرفت خوبی داشته اما یکی از ایراداتی که هم به بازی اصلی و هم ریمیک وارد است، محیط‌های بیش از حد تاریکی هستند که گاهی واقعاً آزاردهنده می‌شود. از یک اثر ترسناک انتظار نداریم که محیط‌های روشن و عادی نشان‌مان دهد، اما حفظ تعادل میان نورپردازی و اتمسفر در انواع محیط‌های داخلی و خارجی، مسئله مهمی است.

 

[ممد صنوبر]

اما مشکلات بیشتری هم وجود دارند؛ ما با ریمیکی روبه‌رو هستیم که در زمینه‌های فنی یک بازگشت رو به عقب مطلق است، نسخه PC متاسفانه با مواردی مانند دیر لود شدن بافت‌ها (حتی صورت شخصیت‌ها)، افت فریم، کرش کردن‌های متوالی، اتصال اجباری به PSN و سایر مشکلات فنی دست و پنجه نرم می‌کند.

 

[ممد صنوبر]

حضور دو بازیگر محبوب یعنی Peter Stormare و Rami Malek همچنان من را ذوق‌زده می‌کند اما شنیدن صدای آن‌ها باعث نمی‌شود که مشکلات هماهنگی حرکات لب و صدای شخصیت را نادیده بگیرم. به‌ طور کلی، صداگذاری بازی به مانند نسخۀ اورجینال به خوبی انجام شده و ایرادی به کار صداگذاران وارد نیست اما چیزی که می‌خواستم در این ریمیک ببینم، وجود احساسات بیشتر در صورت کاراکترها بود. بروز احساسات در یک بازی روایی که مدام به تعامل میان شخصیت‌ها می‌پردازد و ما باید نسبت به هر کدام یک حس خاص داشته باشیم،اهمیت به سزایی دارد. این ریمیک قطعاً در زمینۀ موشن کپچر به کار بیشتر نیاز داشت.