آموزشی نقطه عطف، نقطه اشباع(بخش اول) در نمایش‌نامه نویسی

[-pariya-]

وقتی همه اطلاعات سکانس عرضه شد، و دیگر دلیلی برای ادامه سکانس نماند، به نقطه عطف و پایان سکانس رسیده ایم! اینجا اطلاعات به اشباع رسیده است! درست مانند پرده، سکانس هم در نقطه عطف خود(نقطه پایانی سکانس) به اشباع اطلاعاتی می رسد!

سکانسی از فیلمنامه خود را مرور کنید

 

[-pariya-]

در مورد صحنه هم همین نقطه اشباع اطلاعات(نقطه عطف) مصداق می یابد! صحنه هم با رسیدن به اشباع اطلاعات ضروری برای صحنه، به عطف و پایان می رسد! طبیعتا در تقسیم بندی های فیلمنامه ، از پرده به فصل، از فصل به سکانس و از سکانس به صحنه، نقطه عطف، کوچکتر ، ظریف تر و غیر محسوس تر می شود! اما قطعا در هر کدام از این واحدها، هم عطف خاص آن تقسیم بندی وجود دارد، و هم اشباع اطلاعات!

 

[-pariya-]

نگریستن به نقطه عطف و درک جایگاه نقاط عطف، از منظر “اشباع اطلاعات” کار نگارش را به شکل چشمگیر و آشکاری ساده تر و عینی تر می کند! کافیست مطمئن شویم

 

[-pariya-]

که به سر حد اطلاعات ضروری برای هر کدام از این واحدهای فیلمنامه رسیده ایم! واضح است که در سکانس و صحنه هم ، فشرده سازی اطلاعات، از آغاز تا نقطه عطف(نقطه اشباع) مثل نوشتن پرده ، ضروری ست! به ویژه در نسخه دوم و بازنویسی!

 

[-pariya-]

اما کوچکترین واحد فیلمنامه ، صحنه نیست! یک کنش و واکنش است! در مورد یک کنش و واکنش ساده هم به این فکر می کنیم که کجا تمام می شود؟ جایی که می فهمیم امکان ادامه دادن آن نیست و در صورت ادامه ، کار به تکرار می رسد. تکرار ، جز در موارد خاص و بسیار معدود، به نفع فیلمنامه نیست!

 

[-pariya-]

در نظر داشته باشیم که اطلاعات لزوما منحصر به گفتگو و محدوده آن نیست، بلکه در تمام عناصر و ابزار مورد استفاده ی فیلمنامه نویس می تواند حضور داشته باشد. غالبا این اطلاعات در میان تمامی (یا اکثر) این ابزار توزیع می شود! به یاد داریم که فیلمنامه داستانی تصویری و در حرکت (در زمان) است

 

[-pariya-]

به هر شکلی که به اشباع اطلاعات در هر واحد فیلمنامه برسیم، لحظه وقوع نقطه عطف آن واحد است، از یک کنش و واکنش ، تا تمامی فیلمنامه از شروع تا پایان!