آموزشی نمایشنامه نویسی چگونه است و چطور یک نسخه نمایشی بنویسیم؟

[شاهدخت]

درست قبل از پایان نمایش صحنه های متعدد از پرده ی دوم را ارائه دهید که خطرات را در درگیری به سمت اوج داستان یا بالاترین نقطه ی تنش و درگیری افزایش می دهد .
مخاطب را با کنش فرود و گره گشایی به سوی پایان داستان آرام کنید.اگر چه همه ی نمایشنامه ها نیازی به پایان خوش ندارند ،اما مخاطب باید احساس کند که تنش ایجاد شده در طول نمایش تمام شده است.

 

[شاهدخت]

۵. با نمایش سه پرده به سوی طرح های طولانی تر وپیچیده تر گام بردارید.
اگر تازه وارد نمایشنامه نویسی شده اید ممکن است بخواهید با نمایش تک پرده یا دو پرده کار خود را شروع کنید زیرا یک نمایش کامل وسه پرده ممکن است مخاطبان شما را به مدت دو ساعت روی صندلی های خود نگه دارد.این کار مهارت وتجربه ی زیادی می طلبد که بتواند محصولی را تولید کند که مخاطب را به مدت طولانی مجذوب نگه دارد.بنابراین ممکن است در ابتدابخواهید دیدگاههای خود را پایین بیاورید.با این حال اگر داستانی که می خواهید بگویید به اندازه ی کافی پیچیده باشد نمایش سه پرده ممکن است بهترین شرط باشد.درست مانند نمایش دو پرده امکان ایجاد تغییرات عمده در طول میان پرده ها وجود دارد.هر پرده از نمایش باید به هدف داستان گویی خود دست یابد.

 

[شاهدخت]

پرده ی اول آشکار سازی است:برای معرفی شخصیت ها و اطلاعات زمینه وقت بگذارید.
توجه مخاطب را به شخصیت اصلی (قهرمان) وموقعیتش جلب کنید .تا زمانی که مشکلات شروع

می شود باعث واکنش عاطفی شدید او بشوید.همچنین پرده ی اول باید مشکلی را مطرح کند که در سرتاسر نمایش گسترش یابد.

 

[شاهدخت]

پرده ی دوم پیچیده سازی است.هم زمان که مشکلات سخت تر می شود در گیری های قهرمان زیادتر می شود .یک راه خوب برای افزایش درگیری ها در پرده ی دوم فاش کردن یک بخش مهم از اطلاعات پیش زمینه است که نزدیک نقطه ی اوج داستان است. این افشاگری باید شک را در ذهن شخصیت اصلی ایجاد کند قبل از اینکه قدرت داشته باشد از درگیری به سمت گره گشایی پیش برود. با اندیشه های قهرمان در صحنه ی قتل، پرده ی دوم نا امیدانه پایان میابد .

 

[شاهدخت]

پرده ی سوم گره گشایی است.قهرمان بر موانع پرده ی دوم غلبه می کند وراهی پیدا می کند تا به فرجام بازی برسد .به یاد داشته باشید که همه ی نمایش ها پایان خوشی ندارند؛
به عنوان بخشی از گره گشایی قهرمان ممکن است بمیرد،اما مخاطب باید چیزی از آن یاد بگیرد.

نمونه هایی از نمایش های سه پرده شامل” Mercadet” : اثر Honero de Balzac وPigeon” “ اثر Gallas Worthyمی باشند.

 

[شاهدخت]

نوشتن نمایشنامه

۱. اعمال و صحنه های داستانتان راطرح ریزی کنید.
در دو بخش اول این مقاله،شما ا در موردایده های اولیه در مورد آرک داستان،پیشرفت طرح و داستان ،ساختار نمایش هم فکری کردید.حالا ،قبل از نشستن برای نوشتن نمایش باید همه ی ایده ها را در قالبی منظم قرار دهید. برای هر کنش آنچه که در هر صحنه اتفاق می افتد را طرح بندی کنید.

 

[شاهدخت]

چه زمانی شخصیت های مهم معرفی میشوند؟
اطمینان حاصل کنید که رویدادهای هر صحنه در ارتباط با صحنه ی قبل ساخته شوند تا پیشرفت طرح حاصل شود.
چه زمانی به تغییرات دکور ،تغییرات لباس نیاز دارید؟زمانی که شما برای افشای داستانتان طرح ریزی می کنیداین گونه عناصر تکنیکی را مد نظر قرار دهید.

 

[شاهدخت]

۲. بانوشتن نمایش به طرح خود واقعیت ببخشید.
زمانی که شما طرح کلی خود را دارید می توانید نمایشنامه ی واقعی خود را بنویسید-گفتگوی اصلی خود را در صفحه ی اول بیاورید بدون آنکه نگران این باشیدکه گفتکو چقدر طبیعی جلوه کندیا اینکه بازیگران در صحنه چطور اجرا کنند.در پیش نویس اول شما فقط می خواهید همانطور که GuydeMaupassantگفت «شما فقط می خواهید چیزی را بنویسید».

 

[شاهدخت]

۳. درایجاد یک گفتگوی طبیعی کار کنید.
شما می خواهید به بازیگران خودیک نمایشنامه ی محکم بدهیدتا آنها بتوانندخطوط را به شیوه ای تحویل دهند که به نظر انسان واقعی واز نظر عاطفی قدرتمند باشند.صدایتان را ضبط کنید در حالی که خطوط را ازاولین پیش نویس با صدای بلند می خوانید.سپس به صدای خود گوش دهید.به نکاتی توجه کنید که به نظر رباتیک یا خیلی خشک هستند.به یاد داشته باشید که حتی در نمایشنامه های ادبی شخصیت های شما هنوز مثل افراد عادی به نطر برسند آنها باید حتی مانند زمانی که سر میز شام ا زشغل خود گله میکنند دیالوگ های خیالی ارائه دهند.

 

[شاهدخت]

۴. اجاره دهید گفتگو ها متنوع باشند.
شما هنگام صحبت با دیگران به ندرت روی یک موضوع واحد متمرکز می شوید در حالی که دریک نمایش ،مکالمه ها باید شخصیت ها را به سوی درگیری بعدی سوق دهند.شما باید به تغییرات کوچک اجازه دهید ان را واقعی تر جلوه کند.برای مثال در یک بحث در مورد اینکه چرا دوست دختر شخصیت اصلی با او قطع رابطه میکند ممکن است دو یا سه خط پشت سر هم داشته باشیم جایی که گوینده ها در مورد اینکه چه مدتی در اولین مکان با هم قرار داشته اند بحث کنند.