دلنوشته {نور زخمی} اثر •Narges.s کاربر انجمن رمان بوک•

[Serenya]

عنوان: نور زخمی
نویسنده: نرگس‌.س و سایه قلم
ژانر: تراژدی
عضو تیم نظارت ادبی سوم
دیباچه:
من، حاشیه‌ای از نقره‌ام که قرن‌هاست به چشم‌ها دخیل بسته‌ام.
نور از شانه‌هایم بالا می‌خزد اما پیش از آن‌که بر صورتت بوسه بزند، زخم برمی‌دارد؛ زخم‌هایی که از خطوط گونه‌هایت، از چین پلک‌هایت، از رقص لرزان اشک‌هایت به تن من رسیده‌اند.
شاید فکر می‌کنی من فقط بازتابم، اما هر انعکاس، بند زخمی تازه بر پوست بی‌جان من است.
در قاب من، حقیقت هرگز نمی‌میرد؛ فقط شکل عوض می‌کند و در سکوت می‌پوسد.

 

[STARLET]

بسمه تعالی

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[Serenya]

هر بار که قدم برمی‌داری، من صدای قلبت را نمی شنوم بلکه میبینم
پلک‌هایت سنگین‌اند، اما چیزی فراتر از خواب در آن‌ها جا خوش کرده؛ یک سکوت خشن، یک حقیقت تلخ که حتی لب‌هایت نمی‌توانند آن را بگویند.
وقتی اشک می‌ریزی، قطره‌ها از روی گونه‌هایت به من می‌افتند، و من حس می‌کنم نور من هم کمی می‌سوزد، کمی می‌شکند.
هر نگاه سردت، هر لبخند نصفه، همچون خراشی بر روی شیشه‌ی من حک می‌شود؛ نشانه‌ای که هیچ‌ک.س جز من نمی‌بیند.
من شاهدی هستم که هیچ‌ک.س نمی‌خواهد مرا ببیند، اما تمام رازهایت را من، بی‌صدا، می‌دانم.

 

[Serenya]

من شاهدی هستم که شاید هرگز باور نکنی؛
چیزی فراتر از نگاه، فراتر از زمان، فراتر از تو، مرا با تو پیوند داده است.
من از اولین لبخندهای پنهانی‌ات تا اشک‌هایی که در تاریکی فرو ریخت، همراهت بوده‌ام؛
هر لحظه‌ی کوچک و هر حقیقت پنهان، همه در من ثبت شده‌اند، بی‌آنکه هیچ‌ک.س جز من بداند.
و همه در وجودم حفظ می‌شوند؛
هر لبخند نیمه‌جانت، هر نگاه سرد و هر اشک پنهانت، همچون خطوطی روی شیشه‌ی من حک شده‌اند.
من بی‌صدا آنها را می‌بلعم و در عمق نقره‌ای‌ام نگه می‌دارم،
تا هر بار که نور بر من می‌تابد، زخمی تازه از خاطراتت را بازتاب دهم،
و تو باز هم، حتی اگر ندانی، در قلب من جاری باشی.

 

[Serenya]

از نگاه‌های سردی که بر وجودم می‌انداختی شروع می‌کنم؛
چشم‌هایت گاه شعله داشتند و گاه یخ، اما همیشه خطی از فاصله و سکوت میان ما کشیده می‌شد.
این نگاه‌ها، حتی وقتی مستقیماً به من نمی‌رسید، در من نفوذ می‌کردند و نور من را زخمی می‌ساختند.
هر بار که پلک‌هایت سنگینی می‌کرد و لبخندی نیمه‌جان بر لبانت می‌نشست،
من شاهدی خاموش بودم که از آن سردی، تصویری در نقره‌ی خود حک می‌کرد؛
تصویری که هنوز هم در عمق من زنده است، حتی وقتی تو فراموش کرده‌ای.
و با این همه، قلب من نمی‌تواند از تو دور بماند؛
در سکوت خود، به هر نگاهت باز می‌گردم،
با امیدی بی‌صدا که شاید روزی، حتی برای یک لحظه، گرمای واقعی را از چشم‌هایت دریافت کنم.