آموزشی نوشتن صحنه های غمگین در رمان با ژانر غمگین

[-pariya-]

 

[-pariya-]

یکی از سخت ترین چالش های نویسندگی بر انگیخته کردن حس غم و اندوه در خوانندگان داستان شماست. مردم تمایلی به احساس ناراحتی ندارند. شما به عنوان یک نویسنده، باید خواننده های داستانتان را مجاب کنید تا چیزی را احساس کنند که معمولاً نمی خواهند.

 

[-pariya-]

اگر باهوش باشید، خنداندن افراد آسان است، زیرا خندیدن لذت بخش و مطلوب است. اما آیا می توانید آنها را به گریه بیاندازید؟

 

[-pariya-]

غم و اندوه به اندازه عشق و خوشبختی بخشی از زندگی است. در هر نوع رمان، صحنه هایی که شخصیت های شما شاد هستند، تأثیرگذار هستند، امّا صحنه هایی که به طرز فجیعی غم انگیزاند، خوانندگان شما را واقعاً متأثر می کنند و حتی به گریه می اندازند. چطور این صحنه ها که متعلق به داستانی غیرواقعی هستند می توانند چنین تأثیر گذار باشند

 

[-pariya-]

قطعاً، اگر شخصیتهایی خلق کرده باشید که باور پذیر بوده و ارتباط با آنها ساده باشد، پس خوانندگان داستان شما نیز به آنها اهمیت می دهند، با آنها حس همزادپنداری پیدا می کنند و وقتی شخصیت های داستان شما شخصیت مهمی را از دست می دهند، یا دچار شکست عاطفی می شوند، خوانندگان شما آن درد عاطفی را همانند درد خودشان احساس می کنند.

 

[-pariya-]

در این مقاله به نُه نکته کاربردی پرداخته می شود که بتوانید با بکارگیری آن ها صحنه هایی غم انگیز و در عین حال عاطفی خلق کنید که هر نوع خواننده ای را تحت تأثیر قرار دهد. امّا ابتدا به این سؤال پاسخ می دهیم که اصلاً چرا باید بخواهیم خوانندگان داستانمان را غمگین کنیم.

 

[-pariya-]

چرا خوانندگان داستانم را غمگین کنم؟
پاسخ ساده است: در غم و اندوه هم زیبایی یافت می شود. احساسات بخش زیبایی از آنچه ما را به یک انسان تبدیل می کند هستند، چه احساسات خوب و چه احساسات بد. غم و اندوه هم احساس متفاوتی نیست. این بخشی از وجود ماست.

 

[-pariya-]

روزهای غم انگیز در زندگی ما باعث حس خوشبختی بیشتر در روزهای شاد می شود و همه ما روزهایی داشته ایم که به خود حق داده ایم غمگین باشیم.

فقط به هنرها نگاه کنید: موسیقی، هنرهای تجسمی، ادبیات، سینما، تئاتر ... چرا همه آنها به غم و اندوه نیز می پردازند، اگر چیز زیبایی در آن وجود ندارد؟

 

[-pariya-]

1. از آن چیزی که شما را ناراحت می کند بنویسید
اگر شما در هنگام نوشتن صحنه ای غم انگیز، احساسی را تجربه نکردید، مسلماً خوانندگان داستان شما نیز در هنگام خواندن، چیزی احساس نخواهند کرد. هر چه بیشتر متقاعد شوید که صحنه داستان غم انگیز است، احتمال اینکه برای دیگران نیز این چنین باشد بیشتر خواهد شد. از اینکه از تجربه شخصی خود بنویسید نترسید.

 

[-pariya-]

2. از ملودرام خودداری کنید

نمی توانید کلمات فانتزی، سخنرانی های طولانی، و سایر کلیشه ها را بر سر خوانندگان خود آوار کنید و امیدوار باشید که اشکشان سرازیر شود.