همگانی نوشته‌های پراکنده

[- گیتی -]

‌‌«در یادداشت‌های روزانه شواهدی می‌یابید دال بر این‌که موقعیت‌هایی که امروز به نظرتان تحمل‌ناپذیر می‌رسد را زندگی کرده‌اید، به اطراف نظر انداخته‌اید و مشاهداتتان را نوشته‌اید.»

۱۹۱۱؛ یادداشت‌های روزانه؛ فرانتس کافکا
برگردانِ بهرام مقدادی

پ.ن: در ستایشِ نوشتنِ خاطرات.

 

[- گیتی -]

‌‌«گفت: بله، ما غمگینیم، یا من غمگینم، می‌دانم، ولی همین است که هست. شاید نسل بعد بتوانند از چیزهای شاد هم بگویند...
از علف هم بگویند، از یک جویبار، از دریاچه‌ای که بی‌هیچ نسیمی خودبه‌خود در یک روز آفتابی تا دورهای دور سطح آبی آرامش را موج‌های ریز پوشانده باشد.»

آینه‌های دردار؛ هوشنگ گلشیری.

 

[- گیتی -]

‌‌«باران تندی می‌بارد. گاهی صدای چرخ ماشین‌هایی که در مونپارناس از روی آسفالت خیس می‌گذرند می‌آیند. دلم می‌خواست می‌زدم به خیابان و در دل تاریکی خلوت و سرد دم صبح شهر کمی راه می‌رفتم. اما به عشق آب باران دل از نرمای گرم رخت‌خواب کندن، آدم دریادل می‌خواهد.‌ ماژلان! من عطّار را ترجیح می‌دهم که از همان پستوی دکان هفت شهر عشق را می‌گشت. هرچه باشد همکاریم و زبان یکدیگر را بهتر می‌فهمیم.
مدتی باران و تاریکی را گوش کردم. چه لذتی دارد از فردای نیامده نترسیدن، گوش به باران دادن، چای درست کردن، پادشاه وقت خود بودن؛ همین‌طوری ..»

روزها در راه؛ شاهرخ مسکوب/ یادداشت‌های روزانه

 

[- گیتی -]

‌‌«تنت بوی کاج می‌داد. عطر نمی‌زدی. پناهم بده به آن تاریکی خیس سوزنده. پناهم بده به آن بهترین تاریکی‌ها...»

• رضا قاسمی/ چاه بابل

 

[- گیتی -]

‌‌«چه یکشنبه غم‌بار، گرفته و دلگیری. باید ناتوانی و رخوت را از خودت دور کنی و تلاش کنی هر چند کوچک و بی‌مقدار…»

سیلویا پلات/ خاطرات روزانه

 

[- گیتی -]

‌‌«و بی‌آن‌که دیگر بتوانیم
کاری کنیم امید هم نقش بر آب می‌شود.»

احمد اخوت/ کتابِ «نقش‌هایی به یاد» گذری بر ادبیات خاطره‌نویسی.

 

[- گیتی -]

«سه‌شنبه:
امروز خیلی افسرده‌ام. حس می‌کنم به سوی ستاره‌ای سرد رانده شده‌ام، چیزی جز کرختی وحشتناک حس نمی‌کنم.»

خاطرات روزانه؛ سیلویا پلات.
برگردانِ مهسا ملک‌مرزبان.

 

[- گیتی -]

‌«نوامبر:
نمی‌دانم چه کسی هستم، به کجا می‌روم-
من همان کسی هستم که باید تصمیم بگیرد
و به این سؤال‌های هولناک جواب بدهد»

سیلویا پلات؛ خاطرات روزانه
برگردانِ مهسا ملک‌مرزبان

 

[- گیتی -]

‌‌«امتحان کن. برایم بنویس. از شر هر آنچه بر تو سنگینی می‌کند با نوشتن برای من خلاص شو.»

اینگه‌بورگ باخمن؛ نامه به پل سلان.

 

[- گیتی -]

‌‌«آیا کلمات، واقعاً، به ⁦ درد⁩می‌خورند؟ اصلاً می‌شود با کلمات توضیح داد ⁦ درد⁩ (یا بگیر احساسات) چه بر سرِ ما می‌آورد؟ کلمات فقط وقتی سر می‌رسند که همه چیز تمام شده است.»

در وادی درد؛ یادداشت‌های آلفونس دوده/ برگردانِ عماد مرتضوی