فایل شده [هاویر] اثر « آرام کاربر انجمن رمان بوک »

[STARLET]

نگاهت غم عجیبی را در خود جای داده‌است؛
گویا دو پرستوی عاشقِ زخم‌خورده از هم،
در آن دو کوی زندگی می‌کنند؛
پر از تمامی رسیدن بهم هستند،
و تو امتداد نگاه خسته‌ات
آن‌ها را ز هم دور می‌سازد.

 

[STARLET]

غمگینم؛
آخر امروز نام تو را بوسه نزدم!
غمگینم که چرا ز تو نامی یاد نمی‌شود؟
و مرا دل‌خوش به تو نمی‌کند؟
غمگینم؛
همچون مادری که آخرین سرباز،
پسرش نیست!
غمگینم؛
و گویا امروز پایان من است.

 

[STARLET]

تو را به‌جای تمامی زیبایی‌های جهان دوست دارم!
تو را به‌خاطر صدای باران،
برای بوی خاک پس از باران،
به‌خاطر برف آخرین روز زمستان،
و برای بوی عطر نان گندم،
دوست دارم و تو
نیستی و مرا پژمرده می‌سازی.

 

[STARLET]

زخم بی‌مرهم دیدی؟
روح من یعنی همین!
بی‌تو جهان زخمی‌ست کاری،
که بر تنم شلاق می‌زند؛
بی‌تو این خاطرات،
دردی‌ست بی‌امان!
بی‌تو من هستم،
تنهای تنها!

 

[STARLET]

همچنان انتظار تو را می‌کشم؛
گویا در عمق چشمانت شکست خورده‌ام؛
گویا شمعی سوزان در هوس پروانه‌ی دلت هستم؛
و تو مرا نمی‌بینی و حس نمی‌کنی و دل نمی‌سوزانی!

 

[STARLET]

تو را به آواز قناری،
به پرستوی عاشق مهاجر،
به شبانگاهی معکوس،
به صبحگاهی چشم‌ انتظار،
قسم می‌دهم
بیایی و مرا جانی دگر ببخشی.

 

[STARLET]

گاه باید زندگی کرد... !
گاه باید با غم و محنت تو کنار آمد؛
گاه باید فریاد را خموش ساخت و
یک‌نفس تا سکوت دوید.
گاه اشک‌ها بارانی می‌شوند و
چشم‌ها ابری که دلش تنگ است.