انشاء هر چه دل تنگت می خواهد بگو

[شاهین بارانی r.e]

نمی دانم چه بگویم و از کجا شروع کنم.
فقط این را می دانم دلم گرفته است از همه چیز و همه ک.س!
گذشته ام از هرچه بود و نبود گذشت.
آینده و فردا مهم است.گذشته را در کتاب فراموشی می گذارم و به دور از نگاهم می سپارم.
دیرینه است که روزگار می گذرد و ما نیز خواهیم رفت.
در احساس ها گیر کرده ام و در درونم گیر افتاده ام و مانده ام تنهای تنها!
نوشته هایم را به زبان می آورم تا شاید کمی آرام شوم و کسی گفته هایش را درک کند.
احساس می کنم که زمان گاهی دیر و گاهی زود می گذرد!
انگار زمان نیز خودش را گم کرده است.
از ماه به ماه و سال به سال گذشته ام و می خواهم به دور از قواعد روزگار پیش بروم و همانند شاهینی که به تنهایی برخلاف آسمان می رود تا به اوج پرواز در آسمان برسد و از دست قوانین نانوشته رها شود.

چه کسی می گوید غیر ممکن وجود دارد؟
دروغ گفته است و بس!
آرزوهای یک فرد می تواند از سقف آسمانش و
از غیر ممکن های ذهنش بگذرد.

پایان