ایده هفت روش برای طراحی پیرنگ فرعی در رمان

[-pariya-]

طراحی پیرنگ‌های فرعی



در هر مرحله‌ای از نوشتن داستان، امکان طراحی پیرنگ‌های فرعی وجود دارد. اما اگر پیش از پیوند زدن آن‌ها با پیرنگ اصلی، به طور کامل طراحی شوند، نتیجه مطلوب‌تری حاصل خواهد شد. به بیانی دیگر، پیرنگ‌های فرعی را بایستی از پیش طراحی کرد.

 

[-pariya-]

طراحی خود را با این پرسش آغاز کنید: هدف من از طراحی این پیرنگ فرعی چیست؟ لازمه کار طراحی من چیست؟ به چه چیز نیاز دارم؟ برای اکثر ما، پیرنگ‌های فرعی به مثابه جریاناتی پرمخاطره برای شخصیت اصلی داستان هستند. از آن جایی که اکثر داستان‌های تخیلی با معرفی شخصیت‌های داستان آغاز می‌شوند، بنابراین برای آغاز پیرنگ‌های فرعی نیز می‌باید همین روش را به کار برد.

 

[-pariya-]

برای مثال، در رمان Damn Straight، هدفم این بود که داستانم به گونه‌ای باشد که مشکلات بسیار زیادی بر سر راه قهرمان داستان قرار بگیرد؛ مشکلاتی که او نتواند از پس تمامی آن‌ها برآید. در پیرنگ اصلی این رمان، قهرمان داستان، لیلیان بایرد است که در پی چاره‌جویی برای مشکلی است مربوط به یک بازیکن گلف حرفه‌ای. .

 

[-pariya-]

علاوه بر این پیرنگ، تعدادی پیرنگ فرعی نیز در دل داستان گنجاندم؛ دوستی که به کمک فوری لیلیان نیاز دارد، رقیبی که در زمین گلف از هیچ نیرنگی برای برنده شدن دریغ نمی‌کند، مربی‌ای که از لیلیان می‌خواهد تا ادای بازرسان را درنیاورد، یک روستایی نادان با تمایلات تروریستی و یک سگ خیابانی که در همان حوالی زندگی می‌کند و قصد جان خرگوش لیلیان را دارد. تمام این‌ها در طول یک هفته مسابقه اتفاق می‌افتد

 

[-pariya-]

هیچ یک از این شخصیت‌ها در این پیرنگ‌های فرعی بر حسب اتفاق پدید نیامده‌اند. در واقع، بهترین روش برای طراحی پیرنگ‌های فرعی، شخصیت پردازی‌هایی است که می‌توانند پیرنگ شما را گسترش دهند و آن را پیش ببرند. پس از طراحی پیرنگ‌های فرعی، این امکان برای شما فراهم می‌شود که به آسانی ترتیب اجرای آن‌ها را تغییر دهید. چطور می‌توانید پیرنگ‌های آماده اجرای خود را در دل داستان بگنجانید؟ در ادامه هفت روش ارائه شده است که از ماندگارترین داستان‌ها الهام گرفته شده‌اند.

 

[-pariya-]

شیوه بخش‌های مجزا از یکدیگر

بسیاری از نویسندگان بلندپرواز این روش را مناسب نمی‌دانند، چرا که بسیار ساده و آسان است. آن‌ها بر این باورند که این روش بیشتر شبیه تقلب کردن است. اما بدون شک، پس از تصویرنگاری حکاک‌های سومری از پادشاهانشان، بسیاری از نویسندگان مشهور این روش را در انواع مشخصی از پیرنگ‌ها استفاده کردند.

 

[-pariya-]

رمان ماجراهای هاکلبری فین بهترین مثال است که در آن از این روش الهام گرفته شده است. مارک تواین با نوشتن این رمان به شیوه پیکارسک در پی هدف خاصی بوده است. ماجراهای هاکلبری فین داستان سفری است که هر قسمت از آن تأثیری بر قهرمان داستان دارد؛

 

[-pariya-]

تأثیراتی که از یک پسربچه یک مرد بالغ می‌سازد (یا از یک دختر بچه یک زن بالغ، مانند رمان Rubyfruit Jungle از ریتا می‌بروان). از سوی دیگر، هر یک از قسمت‌های این رمان ضمن تأثیراتشان روی شخصیت اصلی، ریاکاری و دورویی مردمان آن زمان را نیز به طور هم‌زمان به تصویر می‌کشد.

 

[-pariya-]

در این رمان تواین دو خانواده مذهبی را که دشمن خونی یکدیگرند (خانواده گرنجرفورد که هاک پا به زندگی آن‌ها می‌گذارد و رقیب آن‌ها خانواده شپردسان)، در کنار هم به زندگی هاک وارد می‌کند و پیش از این که این دشمنی فاجعه‌ای را به بار بیاورد، آن‌ها را از زندگی او خارج می‌کند. هاک که به خانواده گرنجرفورد علاقه دارد، در پی خشونت‌هایی که به بهانه دفاع از شرافت خانوادگی در می‌گیرد، از این خانواده منزجر شده و از آن‌ها جدا می‌شود.

 

[-pariya-]

چگونه این شیوه را به کار ببرید:

گذر از موقعیت فعلی در پیرنگ اصلی را به فراموشی بسپارید و یک فصل جدید را شروع کنید. پس از روایت این داستان که در دل داستان اصلی شما جای دارد، به پیرنگ اصلی بازگردید و آن را ادامه دهید. اگر داستان شما از زاویه دید اول شخص باشد که شخصیت داستان در هر زمان یک رخداد را تجربه می‌کند، بدوین شک این روش نوشتن بسیار کارآمد خواهد بود.
2. روش خطوط موازی

پیرنگ‌های فرعی می‌توانند متکی بر پیرنگ اصلی نباشند. حتی این امکان وجود دارد که پیش از اضافه کردن آن‌ها به پیرنگ اصلی، به طور کامل و مجزا طراحی شوند.
یکی از بهترین نمونه‌های پیرنگ‌نویسی موازی، رمان جنایی روز شغال اثر فردریک فورسایت است.