دلنوشته {هنگام توقف!} اثر •مبینای ايران کاربر انجمن رمان بوک•

[مبینای شهر قصه ها]

نام دلنوشته: هنگام توقف!
نام نویسنده: مبینا عباسی
ژانر: تراژدی و اجتماعی
ناظر: @DOonYa
ویراستار: @DOonYa
مقدمه:
همان‌جا میان برف و تگرگ، میان نکبت و مصیبت، میان برزخ و تنهایی، گویا که قلبم دیگر نمی‌تپید... ‌. هرگز به فکرم نمی‌رسید که از خالق این هستی دل‌باخته تمنّا کنم تا خورشید بار دیگر بر من بتابد. ​

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین - قوانین تایپ دلنوشته کاربران]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[همگانی - تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ - درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[درخواست جلد - تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - تاپیک اعلام پایان دلنوشته کاربران]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[مبینای شهر قصه ها]

پشت چراغ قرمز در خشم و فوران آتش فشانی، میان پسر و دخترکی متوقف شدم که گل‌های رز و لاله برای عاشقانی که نگران اجاره‌ی خانه و خرج و مخارج زندگی بودند در هوا می‌چرخاندند و لبخند بر لبان خشکیده داشتند! کاش آن‌جا توقف من نبود، پشت آن چراغ قرمز شوم و نفرین شده‌ای که از فرط خشم اشک از چشمان آسمان می‌بارید.

 

[مبینای شهر قصه ها]

در کافه‌ای متروک، میان همهمه‌ی آدم‌ها، در امواج گریه و خنده متوقف شدم! عشاق حتی نیم نگاهی به دل شکسته‌ها نمی‌کردند که مبادا افسوس‌های آنها دامن گیرشان شود... ‌. شاید در اوج صدای پیانو و مردی که پشت سرِ هم سیگار می‌کشید نباید متوقف می‌شدم؛ ولی آن روز حتی طعم فنجان قهوه تلخ‌تر از همیشه بود.

 

[مبینای شهر قصه ها]

اندوه مادر، شرمندگی پدر... ‌. عقده‌ی بچه‌ای بی‌گناه، من اینجا متوقف شدم! بیزار شدم از تیک‌تاک ساعتی که بی‌رحمانه می‌گذشت و کمر خانواده‌ای را خم می‌کرد! درست در اوج فقر پدری که از شرمندگی شب‌ها را بیرون از خانه به صبح می‌رساند، دیگر نتوانستم حرکت کنم ساعت‌ها زیر درخت کاج فقط به کینه‌ی بچه‌ی فقیر که بزرگ و بزرگ‌تر می‌شد فکر کردم!

 

[مبینای شهر قصه ها]

وعده‌های دروغ و دروغ‌های پر حاشیه! از آن لحظه که فهمیدم از دروغ در امان نماندیم زندگی متوقف شد و من تماشایش کردم بدون این‌که فریادی از حقیقت سر دهم... بدون این‌که کمی نترسم و دو روز زندگی از زیر سایه‌ی بردگی رها شوم، من فقط تماشا کردم
بی‌رحمانه تماشا کردم تا باور کنم... .

 

[مبینای شهر قصه ها]

شاید اگر آن جا سگ‌ها را نمی‌دیدم که جان می‌دادند هنوز می‌توانستم به راه رفتن ادامه دهم! شاید توقف برای من یک حرف ساده می‌شد و با قدرت از فقر بی‌گناهان می‌گذشتم برای چاره‌ای با دوام! حالا چه‌گونه رد شوم از قتل عام زبان بسته‌ای که تنها جرمش توقفش در مکان اشتباهی بود؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

هوسی که به نام مقدس‌ترین آیین جهان "عشق" به رسمیت شناخته شد و با یک تکه طلا برطرف شد را چه کنم؟ توقع زیادی است که در این مکان من توقف نکنم و استوار پیش بروم به سمت زندگی! دیدم که زندگی‌های از هم پاشیده شده با دلار و طلا دوباره به انسجام قبلی خود بازگشتند... .

 

[مبینای شهر قصه ها]

دودی که شعور را احاطه می‌کند، از هاله‌ی احساس تو را بیرون می‌کشد... .
آنجا می‌دانم نباید ایستاد و لبخند زد! آنجا می‌دانم پرتگاهی برای نابودی بشریت است.
من می‌دانم انتها همان جا است که بگویم: من هم‌رنگ جماعت می‌شوم! با این حال ناچار به توقف هستم... .
با تمام شعارهایی که داده‌ ام ،با چشمانی که خلیج فارسی را معنا می‌کند
دیدم که یک سنگ در آغوش رودخانه نصف می‌شود.

 

[مبینای شهر قصه ها]

شیشه‌های شکسته حلقه‌ای که وسط پذیرایی پرت شده... .
دستی که خون از آن می‌چکد و دلی که تاب نمی‌آورد!
ایستادن در این‌جا بدون ایرادی است، وقتی می‌بینی برای هیچ و پوچ به این تباهی کشیده می‌شوی؛ آری باید بی‌حرکت خیره به سیگاری شوی که جواب تمام شیشه‌های شکسته در آن نهفته است! اصلا چرا سیگار؟ شاید برای لحظه‌ای فراموشی، یا آرامش نسبی است... . نمی‌دانم، نمی‌دانم!