دلنوشته {هورِ فروزان چشمانت} اثر •شکوفه‌ی انار کاربر انجمن رمان بوک•

[hanieh.]

اگر دلت را به پروانه‌ی دلربا‌تری ببازی من چه کنم؟! این دل احساساتش‌ از صفر به صد رسیده‌ است؛ اگر روزی آن را رها کنی این صددرصد عشق را به چه کسی هدیه کنم؟ آن‌گاه نه باغِ خرمنی از گیسوان کوتاه‌ات است و نه چاله‌ای شيرين که همراه با تبسم‌های هم‌چو بهاری‌ات آشکار می‌شود! اگر روزی روح و روانت من نبودم و به چشمت نیامدم خواهم مرد. مرده‌ای می‌شوم که بودنش ضروری نیست و بودنش افسردگی‌ست... .​

 

[~Fateme.h~]

جانان من، اکنون به مرغوبیت خواهانِ هورِ فروزان چشمانِ بی‌سودایت هستم. می‌شود لحظه‌ی مرا به آغوش گرم مرحمت‌هایت فرا بخوانی؟ می‌شود لحظه‌ای بی‌آنکه بدانی‌ چه‌می‌گویی، بگویی«دوست دارم نازنینم»؟ قلب مرا می‌شود‌هایی لبریز کرده که به عشق تو رقابتی جنون انگیز با مغز سرگشته برپا کرده است، بس نیست این همه لیلا شدن برای توی؟ می‌شود سر بر روی شانه‌هایت بگذارم و به خیال بافی بپردازم و تو درحالی که غرق در عشق‌مان هستی بگویی«خیال بافی نکن جانانم»؟​

 

[~Fateme.h~]

گاهی در خلوت افکار خود می‌گویم، خیال بافی؟ اصلا ای هورِ فروزان چشمانم، تو می‌دانی خود یک خیال در اعماق خواب‌هایم بیش نیستی؟ مرا مگر ندیده‌ای با خیالت سلامت و سرخوش سر به بالینِ بی‌خبری می‌گذارم تا در خواب‌هایم شاید تو را بببینم؟ اصلاً دیده‌ای افکار من خلوت شود؟ من در همین حالت و ذهنی پریشان در میان افکار شلوغ، جایی کنج کرده‌ام و با رویای بودن با تو خلوت کرده‌ام و در حالت ناباورانه می‌گویم افکارم خلوت است!
​

 

[~Fateme.h~]

مگر چاره‌ای جز سازگاری برای این دل است؟ دل که رنجیده شود حیران زده و دچار به دو گوی فروزانِ دلربا می‌شود که چاره‌ای جز خیال‌بافی در خواب‌هایی که همچون پرندگان مهاجر است نداری... .
آنگاه که چاره‌ات چیزی جز خیال بافی نیست، آرزومند یک رویای کوتاه با معشوقه‌ی سر به هوا می‌شوی که داشتنش از یک کابوسِ وهم‌آور هم ترسناک‌تر است!​

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​