آموزشی وقتی می‌ترسی خودت را لو بدهی

[Serenya]

۱. بنویس، ولی منتشر نکن (فعلاً)

اجازه بده خودت رو خالی کنی، بدون دغدغه دیده شدن.
این تمرینه.
بعداً اگه خواستی منتشر کن، اگه نه هم، مهم نیست.
مهم اینه که "جرئت گفتن" رو یاد بگیری.

 

[Serenya]

۲. از لایه‌های خیالی استفاده کن

نمی‌تونی مستقیم از خودت بنویسی؟
خب یه شخصیت بساز. یه روایت کنایی.

 

[Serenya]

📌 به‌جای اینکه بگی:
«من هنوز از رفتنش نگذشتم»
بنویس:
«او هر روز کنار پنجره منتظر کسی می‌نشست که هیچ‌ک.س باورش نداشت روزی برمی‌گردد.»
تو گفتی... ولی کسی نفهمید این تویی. همین عالیه.

 

[Serenya]

۳. قلم رمزگذاری‌شده بساز

اگه یه سری واژه یا علامت یا شیوه نوشتن مخصوص خودت داشته باشی، حتی اگه کسی بخونه هم درک نمی‌کنه واقعاً درباره چی یا کیه.

 

[Serenya]

📌 مثلاً به جای اسم کسی، از یک نشانه استفاده کن:
"کسی که همیشه روزهای ابری رو دوست داشت..."

 

[Serenya]

۴. با «نوشتن در قالب نامه» تمرین کن

وقتی می‌نویسی «برای کسی»، نه صرفاً «درباره خودت»، راحت‌تر می‌تونی خودتو بروز بدی.
مخاطب باعث می‌شه درد مستقیم نشه.
📌 بنویس:
«نامه‌ای به کسی که هیچ‌وقت نفهمید چقدر برایم مهم بود.»

 

[Serenya]

۵. با نویسنده‌های دیگر حرف بزن (یا نوشته‌هاشون بخون)

می‌بینی که تنها نیستی.
همه این ترس رو تجربه کرده‌ن.
و همه، وقتی صادق بودن، موندگار شدن.

 

[Serenya]

✦ تمرین

 

[Serenya]

🌀 یه متنی بنویس که در اون بزرگ‌ترین ترست رو با یه استعاره یا شخصیت خیالی بگی.
طوری بنویس که فقط "خودت" بفهمی منظورت چیه.
بعد نگاه کن ببین چقدر از خودت رو تونستی بگی، بی‌اینکه فاشش کنی.

 

[Serenya]

✦شاید نوشتن، تنها جایی‌ست که می‌تونی خودت رو لو بدی...
و باز هم آزاد بمونی.