ادبیات فارسی پرنده‌ی طلایی

[Rasha_S]

پرنده طلايي حاضر شد و گفت «ديگر چه خبر شده؟»
پيرمرد گفت «نمي دانم. از اين پيرزن بپرس.»
پيرزن گفت «اي پرنده طلايي ما از اين وضع خيلي ناراحتيم.»
پرنده پرسيد «چه مشكلي داريد؟»

 

[Rasha_S]

پيرزن جواب داد «دلم مي خواهد شوهرم را حاكم اين شهر بكني و من هم بشوم ملكه.»
پرنده طلايي گفت «اينجا را همين طور بگذاريد و دنبال من راه بيفتيد.»

 

[Rasha_S]

پرنده از روي هوا و آن ها از روي زمين راه افتادند و رفتند تا رسيدند به قصري كه در آن وزير و خزانه دار و كلفت و كنيز و جلاد دست به سينه آماده خدمت بودند.
پرنده گفت «از همين حالا شما صاحب اختيار اين شهر هستيد. اگر كاري با من نداريد ديگر برم.»
گفتند «برو به خير و به سلامت.»

 

[Rasha_S]

پرنده طلايي باز هم يكي از پرهاش را به آن ها داد و خداحافظي كرد و رفت.
پيرزن و پيرمرد در مدتي كه حاكم و ملكه شهر بودند آن قدر خودخواه و خوشگذران شدند كه به كلي مردم را فراموش كردند.
پيرزن وقتي به حمام مي رفت به جاي آب تنش را با شير مي شست و بعد مي گرفت در آفتاب مي خوابيد كه چين و چروك پوستش صاف بشود.

 

[Rasha_S]

يك روز پيرزن رفت حمام و آمد رو ايوان قصر لم داد توي آفتاب. در اين موقع تكه ابري در آسمان پيدا شد و جلو آفتاب را گرفت.
پيرزن عصباني شد. شوهرش را صدا زد و گفت «اي ريش سفيد! چرا اين ابر جلو آفتاب را گرفته؟»
پيرمرد گفت «من از كجا بدانم.»

 

[Rasha_S]

پيرزن گفت «يالا برو پر را بيار آتش بزن كه با پرنده طلايي كار دارم.»
پيرمرد گفت «اين دفعه چه خيالي داري؟»
پيرزن داد كشيد «لغز نخوان پيرمرد. زود كاري را كه مي گويم بكن والا پوستم نرم نمي شود.»

 

[Rasha_S]

پيرمرد گفت «نمي دانم. از اين پيرزن بپرس.»
پيرزن گفت «اي پرنده طلايي, جلو آفتاب نشسته بودم كه اين تكه ابر آمد و سايه اش را انداخت رو من. مي خواهم فرمان زمين و آسمان را بدي به من كه بتوانم به همه چيز امر و نهي كنم.»

 

[Rasha_S]

پرنده طلايي گفت «اينجا را همين طور بگذاريد و دنبال من بياييد.»
پرنده از جلو و آن دو به دنبال او راه افتادند. وقتي از شهر رفتند بيرون, يك دفعه پرنده غيبش زد. هوا تيره و تار شد. باد تندي آمد و به قدري خاك و خل به پا كرد كه چشم چشم را نمي ديد.

 

[Rasha_S]

پيرزن و پيرمرد دست هم را گرفتند و كورمال كورمال رفتند جلو تا رسيدند به آسياب خرابه اي كه قبلاً در آن زندگي مي كردند.

 

[Rasha_S]

پيرمرد آهي از ته دل كشيد و به زنش گفت «اي فلان فلان شده! ما را برگرداندي جاي اولمان. حالا برو كاسه اي پيدا كن و آب كف آسياب را بريز بيرون كه بنشينم زمين و خستگي در كنم.»