هوا فضا پیشرانش فضایی (سیستم هوا فضا)

[DELVAN.]

پیشرانش فضایی هر روشی است که برای شتاب دادن فضاپیماها و ماهواره‌ها استفاده شود. روش‌های مختلفی استفاده می‌شود که هرکدام مزایا و معایب خاص خود را دارند و به‌طور کل پیشرانش فضایی حوزه بسیاری از تحقیقات حال حاضر در مرکز مهم فضایی دنیا می‌باشد که نتیجه این تحقیقات بهبود روش‌های موجود و توسعه روش‌های جدید پیشرانش فضایی می‌باشد.

 

[DELVAN.]

مبنای تولید تراست در بسیاری از این روش‌ها شتاب دادن ذرات و اعمال عکس‌العمل آن در جهت مخالف به خود وسیله بر طبق قانون سوم نیوتن می‌باشد؛ ولی در برخی روش‌های عمدتاً در حال توسعه نیز از انرژی‌های موجود در طبیعت مانند انرژی ذرات بادهای خورشیدی یا انرژی مغناطیسی سیارات برای تولید تراست استفاده می‌شود که مزایای بسیار زیادی نسبت به روش‌های معمول را ارائه می‌دهد.

 

[DELVAN.]

همة فضاپیماها و ماهواره‌های کنونی از موشک‌های شیمیایی (سوخت جامد و سوخت مایع دوپایهBipropellant یا ندرتاً سوخت مایع تک پایه Monopropellant) برای پرتاب به مدار استفاده می‌کنند، اگر چه برخی پرتاب‌گرها مانند Spaceship One, Pegasus Rocket از موتورهای هواتنفسی در مرحله اول خود بهره می‌گیرند.

 

[DELVAN.]

بیشتر ماهواره‌ها از رانشگرهای شیمیایی ساده و قابل اطمینان (اکثراً سوخت مایع تک پایه) یا رانشگرهای الکتریکی مانند جت‌های مقاومتی برای نگهداشت مداری و کنترل وضعیت خود بهره می‌گیرند و برخی نیز از چرخ‌های مومنتومی برای کنترل وضعیت استفاده می‌کنند. فضاپیماهای بین سیاره‌ای نیز از رانشگرهای شیمیایی و الکتریکی برای انجام مأموریت‌های خود بهره می‌گیرند.

 

[DELVAN.]

استفاده از رانشگرهای الکتریکی در ماهواره‌ها نخستین بار توسط شوروی سابق انجام گرفت. اولین رانشگر مورد استفاده در یک مأموریت فضایی یک رانشگر الکتریکی از نوع پالس پلاسمایی یا PPT بود که در سال ۱۹۶۴ بر روی ماهواره Zond-2 با مأموریت کنترل وضعیت سه محوره به پرواز درآمد.

 

[DELVAN.]

این اولین استفاده از یک رانشگر در فضا بود که زمینه گسترش انواع دیگر رانشگرهای الکتریکی را برای استفاده در مأموریت‌های فضایی پس از آن فراهم کرد. ماهواره‌های غربی نیز پس از آن جهت حفظ موقعیت شمال- جنوب یا NSSK (North-South Station-keeping) خود استفاده از رانشگرهای الکتریکی را آغاز کردند.

 

[DELVAN.]

سال‌ها پس از آن بود که استفاده از رانشگرهای شیمیایی نیز در سیستم پیشرانش ماهواره‌ها آغاز گردید. استفاده از رانشگرهای الکتریکی و شیمیایی در فضاپیماها و ماهواره‌ها تا به امروز ادامه دارد.