مجموعه اشعار پیمان صبری

[mobina01]

اشعار پیمان صبری ​

 

[mobina01]

ای آنکه رفتی و بر دل ما داغ نهاده‌ای
داغت را چگونه و چطور از دل خود برکنم و دور کنم ...

 

[mobina01]

تا که بودی دل من این نبود ، آن دل این دل تنها نبود
حال این حال دل است ؛ متروکه ترین جای جهان..

 

[mobina01]

ای یار سفر کرده سفر کن برو
ای وهم و خیال مرا رها کن برو

خیالم بی خیالت نمی شود ای دوست
خیالت را از خیالم بگیر و برو

چرا بی خیالی از این همه خیالات من؟
خیالم را بی خیال از خیالت کن و برو

از خیال بگذشتم و بشدم بی خیال از خیال
یادت را چه کنم؟ یادت را هم از یادم ببر و برو ...

سفر کن برو

 

[mobina01]

ای آنکه خاطر و خاطراتم را از خاطرت برده‌ای
خاطر و خاطراتت را همیشه در خاطرم خواهم داشت...

 

[mobina01]

ای که
سالها در قفس چشم تو آویزان شده بودم
الحال در دام هوا وُ خیال تو گرفتار...
پس چه کنم? که راهی ندارم جز این
راهی نشان ده گویی فارغ شویم از این افکار...

 

[mobina01]

همیشه میگفت دلتنگی از دل دادگی شروع میشود..
هروقت عاشق شدی دل سپردی
بدون بالاخره یه شب با دلی پر از درد
باید میون چند تا خاطره دست و پا بزنی.
و من از دلتنگی تو تمام میشوم...

 

[mobina01]

قلبم را به دو نیمه تسهیم کردم
یک نمیه برای تو و نيمه‌ی دگر فدای تو ...

 

[mobina01]

تو بودی که هجرت کردی ولی افسوس
من هستم که همواره در هجرتم.

هجرت نه یعنی از این مکان جغرافیایی به مکان دیگرِ جغرافیایی رفتن
. هجرت یعنی از حالی به حال دیگر، از یک فضای فکری به فضای فکری تحول یافته‌ای رفتن
هجرت همان تغییر انسانی است. گذر از درکی به درک دیگر، بالاتر، کامل‌تر یا کامل‌شونده‌تر.

هجرت، جغرافیایی نیست.

 

[mobina01]

آنی را که من می‌خواهم آن دگری می‌خواهد
چه کنم آنی را که من می خواهم؟
یا چه کنم آنی را که آنی را که من می خواهم می‌خواهد...؟