فایل شده {چشم‌هایش آغاز قصه بود} اثر •s.h مبینا کاربر انجمن رمان بوک•

[mobina01]

چه شد در من؟! نمی‌دانم فقط دیدم پریشانم
فقط یک لحظه فهمیدم که خیلی دوستت دارم

از کجا شروع شد؟ آن محبتی که در قلبم فوران کرد و آن عشقی که از چشمانم لبریز شد؟ گمانم بر این است که همه ی این‌ها از دو چشمت نشأت گرفت. قرار بر این نبود که دو چشم بی‌اعتنا به همه چیز جهانم را بِرُباید.

 

[mobina01]

آرام بگیر قلبم. چه خبر شده؟ امید داری بار دیگر هم نگاهت کند که اینطور خود را به در و دیوار می‌کوبی؟ همان چندبار بود. تمام شد. هربار که نگاهش می‌کنم مسـ*ـت‌تر از مستان میخانه آشوب به پا می‌کنی. خبری نیست. چشمه‌ی تشنه به عشقش هرگز قرار نیست سیراب شود.

 

[mobina01]

شاید ما نیز ریاضی را زیر پا گذاشتیم و به دنیای هنر رفتیم. در ریاضی است که دو خط موازی هرگز به هم نمی‌رسند؛ در هنر دو خط موازی در افق به هم می‌رسند. بگذارید من نیز دستاویز جهان هنر شوم. شاید افق ما خیلی هم دور نباشد... .

 

[mobina01]

چطور دل باختم؟ اصلاً چه‌ شد؟ انگار آغازی برای عاشقی‌ام وجود ندارد. گویی از همان ازل مهرت با دلم عجین شده. ممکن است روزی به هم گره بخوریم؟ من ساده‌انگارانه و امیدوارانه به روز وصل‌مان می‌اندیشم... .

 

[mobina01]

***
همیشه فکر می‌کردم اینکه عاشقان، شاعران و نویسندگان به چشمان معشوق توجه بیشتری دارند و آن را قبله‌گاه می‌دانند بسیار کلیشه‌ایست. مگر می‌شود دل و دین را فدای یک جفت چَشم کرد؟ حال اما فهمیدم همه این‌ها خیالی بیش نبود.

 

[mobina01]

حال فهمیدم می‌شود روز و شب، دو گوی مشکی جادویی پیش چشمانت پدیدار شوند و تو فقط به زیبایی‌شان فکر کنی. آری می‌شود. جهان مرا جایی قرار داد که جز دل و دین می‌خواهم تمام هستی‌ام را فدایش کنم؛ بی‌هیچ اغراقی... .

 

[mobina01]

قبل از تو جهان چگونه بود؟ هیچ‌چیز را قبل از تو به خاطر نمی‌آورم. انگار هیچ خاطره‌ای در جهانم ساخته نشده و من در انتظار تو برای ساختن خاطرات بودم، که این‌چنین دردآور و شیرین فقط با تو بودن را یاد دارم، فقط... .

 

[mobina01]

اینکه چطور زندگی می کردم را به یاد ندارم اما به من بگو، چطور بدون دیدن چشمانت، شب را به سحر و سحر را به بامداد می‌رساندم؟ قبل از فرو رفتن در خوابی که حالا به جز رویای شیرین تو چیزی در آن نیست، به چه چیزی فکر می‌کردم؟

 

[mobina01]

چقدر زندگی‌ام سیاه و سفید بود. بی‌هیجان، بی‌هیچ هدفی برای ادامه زیستن. هدفی که در آن عشق نباشد، تنها به درد ادامه‌ی زندگی می‌خورد؛ نه میل به زندگی.
"چشمان تو اما زیبا بود و
"وقتی نگاهت می‌کردم بین من و مرگ سال‌ها فاصله می‌افتاد"

 

[mobina01]

برای زنده بودن نه، اما برای زندگی کردن، نیاز دارم به دیدن هر روزه‌ی چشمانت. نیاز دارم به دیدن عشقی که از چشمانت سرازیر می‌شود و شوقی که برای دیدن من داری. اگر برای دیدن من شوق به خرج ندهی چه؟ آن وقت چه کنم؟