آموزشی چطور داستان ترسناک بنویسیم؟

[آرشیت]

سایه انسانی می‌مانست که بی‌سروصدا تا آن‌جا که ممکن است با نرمی لابه‌لای تاریک و روشن خیابان می‌خزد. درست مانند حیوانی وحشی در جنگل که حواس پنجگانه‌اش تا واپسین درجه هشیار است و کوچک‌ترین اثری را درک و دریافت می‌کند.

 

[آرشیت]

اگر فردی دیگر در تاریکی اطرافش حرکت می‌کرد، بی‌شک باید بسیار سایه‌وارتر از او می‌بود تا توجه‌اش را جلب نکند.

 

[آرشیت]

به کمک رنگ‌ها و معنای آن‌ها:
مانند رنگ‌های قرمز و سیاه که معمولا در کنارهم یادآور داستان‌هایی همچون دراکولا و خون‌آشام است.

رنگ‌های به‌کار گرفته شده در رمان بوف کور از صادق هدایت را به‌یاد بیاورید که هرکدام از آن‌ها برای بیان مقصدی مشخص توسط نویسنده آورده شده بود.

 

[آرشیت]

می‌توانید از رنگ‌هایی استفاده کنید که در طیف سیاه و خاکستری پررنگ و رنگ‌های کدر هستند که می‌توانند به داستانتان حال‌وهوای دل‌گیر، ترسناک و مورمورکننده بدهند.

 

[آرشیت]

استثنا: باز هم برای غافلگیرکردن و ایجاد شوک در مخاطب می‌توانید برخلاف رنگ‌های همیشگی و معانی آن‌ها در داستان استفاده کنید. اما حواستان باشد که عناصر دیگر ترس را در داستان پررنگ‌تر کنید.

 

[آرشیت]

نمونه‌ی خوب: از داستان «اتاق قرمز» نوشته‌ی ادو گاوا رانپو

پرده‌های حریرِ گران‌بهایی به رنگ بنفش، آویخته از سقف، دیوارها را تا کف می‌پوشاند و درها و پنجره‌ها را به کلی پنهان می‌کرد.

 

[آرشیت]

نور کم‌رنگِ شمع‌ها سایه‌های بیش از حد بزرگ‌شده‌ی ما را روی پردهایی مخملی می‌انداخت که لایه‌هایشان به مانند باریکه‌های خونی غلیظ بود. سایه‌ها با حرکت شراره‌ها می‌رقصیدند، شکل عوض می‌کردند و همچون عنکبوت‌هایی عظیم میان لایه‌های پارچه پیِ هم می‌دویدند.

 

[آرشیت]

به کمک لحن و نثر نویسنده:
متاسفانه آنچه در ادبیات تالیفی ژانروحشت کمتر دیده‌ام نثر گیرا، خوب و البته دلچسب است. شاید به همین دلیل باشد که اکثر مخاطب‌ها، ژانر وحشت را ژانری سطحی و صرفاً برای سرگرمی می‌دانند.

 

[آرشیت]

اما غافل از آنکه نثر حرفه‌ای اثر بر کل داستان و ایجاد هیجان و ترس اثر خواهد گذاشت طوری که روزها، هفته‌ها و شاید سال‌ها تکه‌هایی از آن کلمات داستان در ذهن مخاطب ته‌نشین شود.

 

[آرشیت]

اغلب می‌بینم که هنرجوهای تازه‌کار و نویسندگان نوجوان بیشتر به سمت روایت‌گویی و گزارشی نوشتن یک داستان ترسناک می‌روند. البته که این طبیعی است و نثرنویسی خوب هم قابل یادگیری است. چراکه داشتن نثری حرفه‌ای نیاز به زمان‌ دارد و تمرین‌های پی‌درپی می‌طلبد.